Herdenking van het gebed voor de nieuwe martelaren van de twintigste eeuw, voorgegaan door Johannes Paulus II in het Jubeljaar 2000 in het Colosseum van Rome samen met de vertegenwoordigers van de christelijke kerken. Lees meer
Herdenking van het gebed voor de nieuwe martelaren van de twintigste eeuw, voorgegaan door Johannes Paulus II in het Jubeljaar 2000 in het Colosseum van Rome samen met de vertegenwoordigers van de christelijke kerken.
Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
De Geest van de Heer rust op u,
wie uit u geboren wordt zal heilig zijn.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Johannes 16,5-11
Maar nu ga Ik heen, naar Hem die Mij gezonden heeft, en niemand van jullie vraagt Mij: “Wáár gaat U heen?” Nu Ik jullie dat alles gezegd heb, is jullie hart vol droefheid. En toch, om de waarheid te zeggen: voor jullie eigen bestwil moet Ik weggaan; doe Ik dat niet, dan zal de Helper niet komen; maar als Ik heenga, zal Ik Hem naar jullie toezenden. En als Hij komt, zal Hij het ongelijk van de wereld aantonen, en laten zien wat zonde, wat gerechtigheid en wat oordeel is. Wat zonde is: dat ze niet in Mij willen geloven; wat gerechtigheid is: dat Ik heenga, naar de Vader, en dat jullie Me niet meer zullen zien; wat oordeel is: dat de vorst van deze wereld is veroordeeld.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Zie, Heer, uw dienaars:
ons geschiede naar uw woord.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Voor Jezus is het tijd om de tijd van het geloof in te luiden. We moeten niet denken dat deze tijd armer is dan die van de apostelen. De heilige Geest die in het hart van de leerlingen wordt uitgestort, bepaalt de tijd van de kerk. Het is de Geest die de leerlingen ondersteunt, die hen troost, kracht geeft, beschermt, verlicht en hen in staat stelt om het evangelie van liefde te verkondigen om de wereld te veranderen. De Geest zal de leerlingen helpen in de moeilijke tijden die ze zullen doormaken. De Geest "zal het ongelijk van de wereld aantonen, en laten zien wat zonde, wat gerechtigheid en wat oordeel is". De evangelist stelt zich het voor als een grote rechtszitting, waar het kwaad dat in de wereld werkt, wordt onthuld en ontmaskerd en uiteindelijk vernietigd wordt. Het is de taak die de leerlingen moeten vervullen door zich door de Geest te laten leiden. We moeten alles in het werk stellen om met de hulp van de Geest de wereld en de geschiedenis te onderzoeken in het licht van de Schrift, om het kwaad dat in de wereld werkzaam is te identificeren en het te verslaan en om de paden van liefde te bewandelen die de wereld redt. Dat is de uitdagende en fascinerende taak van christenen vandaag: profeten zijn die het kwaad ontmaskeren en die door hun voorbeeld de weg naar het goede wijzen. Een van hen, aartsbisschop Oscar Romero, spreekt vandaag nog steeds. Hij las de dramatische geschiedenis van zijn tijd in het licht van het woord van God. Zeker, hij betaalde het met het martelaarschap, maar zijn getuigenis is tot op vandaag erg kostbaar. Op de beschuldigingen die tegen hem werden aangevoerd, antwoordde hij dat hij niets anders deed dan de geschiedenis lezen in het licht van het evangelie: "Het woord is als de zonnestraal die van boven komt en verlicht. Is het soms de schuld van de zon als ze haar licht werpt op modder, uitwerpselen en afval? Ze kan niet anders dan dat alles te verlichten, anders zou ze de zon niet zijn, zou ze geen licht geven en niet het lelijke en het gruwelijke dat op aarde bestaat aan het licht brengen".
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
