Jezus zelf herkent zich in de gevangene: “Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.” (Mt 25, 35-36).
Het zijn immers vooral de armen die in de gevangenis belanden. Veel gevangenen zijn mensen in nood; het zijn vreemdelingen, drugsverslaafden, mensen die een bepaald leed ervaren; zij hebben de mensa bezocht, de opvangcentra, de straten waar Sant'Egidio werkt.
Het bezoek aan de gevangenis is dan een voortzetting van een nabijheid, van een dienstbaarheid. Zelfs ten aanzien van hen die verkeerd hebben gehandeld, soms ernstig. Want, zoals Don Lorenzo Milani placht te zeggen: "wie de arme in zijn fouten niet weet lief te hebben, heeft hem niet lief." Een gevangenisbezoek betekent het verwerpen van isolement, marginalisering, periferie.
Voor de gevangenen zijn de vrijwilligers van de Gemeenschap de buitenwereld die door de poorten komt van een inrichting die weinig doorlaat van wat er achter de tralies ligt. Hun bezoeken scheppen een kostbare band, een onvervangbare brug.
De bezoeken van Sant'Egidio worden gekenmerkt door een luisterend oor, de wil om een vriendschap met de gevangenen op te bouwen en de keuze voor een trouwe continuïteit in de tijd.
Dicht bij de veroordeelden staan betekent hen begeleiden die een dramatische periode in hun leven doormaken. Het ontbreken van een luisterend oor en antwoorden kan leiden tot extreme gebaren. Voor veroordeelden, die dus uit de samenleving zijn verwijderd, betekent praten met iemand die geen familielid, advocaat of magistraat is, in plaats daarvan erkend worden als persoon, hun waardigheid terugkrijgen, het respect voor zichzelf en anderen herwinnen: op weg zijn naar "reïntegratie". En bezoek is van doorslaggevend belang, vooral voor degenen die niemand hebben om hen te bezoeken. In ieder geval is de aanwezigheid van mensen van buiten de gevangenisinstelling positief voor de omgeving van de gevangene, waardoor een minder bedorven, meer serene lucht gaat circuleren.
Soms is het bezoek niet persoonlijk, maar per brief. In de afgelopen jaren hebben verschillende leden van de Gemeenschap gecorrespondeerd met gedetineerden uit de hele wereld. Correspondentie is een belangrijk aspect in het leven van gevangenen. Het is altijd een vorm van vrijheid van denken en uiting van genegenheid geweest, die ons menselijk houdt.
Naast bezoeken en correspondentie zorgt Sant'Egidio ook voor de verdeling van voedsel en kleding, matrassen en apparaten om de hygiënische omstandigheden te verbeteren, vooral in het zuiden van de wereld. En dan menselijke en psychologische ondersteuning, informatie over rechten, begeleiding bij regelgeving, culturele bemiddeling voor vreemdelingen, de distributie van boeken en woordenboeken, de organisatie van feestelijke en gezellige evenementen. Evenals de organisatie van religieuze en catechetische routes voor degenen die dat wensen.
