De armen zijn de broers en zussen en de vrienden van de Gemeenschap. Het samenzijn met iedereen die in nood is - ouderen, daklozen, migranten, mensen met een beperking, straatkinderen, minderjarigen uit de periferieën, gedetineerden – is karakteristiek voor het leven van degenen die deel uitmaken van Sant’Egidio, op de verschillende continenten.
De eerste studenten die in 1968 begonnen samen te komen rond het Woord van God, hoorden hoe het Evangelie hen opriep om nabij te zijn aan de armen. Zo ontstond de 'Scuola Popolare', een gratis naschool voor de kinderen uit de Romeinse sloppenwijken. De droom was om het leven van deze kleinsten te kunnen veranderen, door hen woorden, aanwezigheid, hulp bij het leren, diepe genegenheid en een nieuwe kans te bieden.
Sindsdien is deze vriendschap uitgebreid naar andere armen: kinderen in instellingen, eenzame ouderen en zieken, fysiek en verstandelijk gehandicapten, daklozen, terminaal zieken, gedetineren, Roma, migranten, mensen met lepra, AIDS-patiënten. Mettertijd is er een gevoeligheid ontstaan voor elke vorm van armoede, oud of nieuw.
Sant'Egidio identificeert zich met al deze mensen, die zonder uitzondering deel uitmaken van de Gemeenschap. De dienst aan de armen is gratis en vrijwillig. Geen enkele Gemeenschap, ook de jongste of de armste niet, is te klein of in teveel moeilijkheden om de armen te helpen die ze tegenkomt.
In deze vriendschap met wie in grotere moeilijkheden is, wordt "onduidelijk wie helpt en wie geholpen wordt, in een spanning die een omhelzing wordt. En de hoofdrolspeler is de omhelzing", zoals paus Franciscus ons heeft gezegd (bezoek aan Sant’Egidio op 15 juni 2014).
