Een brief ontvangen is een teken dat iemand om je geeft. Het is een link naar de buitenwereld. Het is de hoop dat iemand zich je zal herinneren. Het kan vaak de mogelijkheid betekenen om een duurzame en oprechte vriendschap aan te gaan, die anders onmogelijk is.
De brief heeft altijd een enorme waarde, voor mensen in de gevangenis betekent het een verbinding met de buitenwereld. Inderdaad, brieven zijn, ondanks de censuur die ze vaak ondergaan, de enige vrije ruimte in het leven van mannen en vrouwen in de dodencel. Post ontvangen is een beetje als het verlengen van de tralies. Iemand hebben om naar te schrijven onderbreekt de tijd, die toch hetzelfde is, opent een ruimte van genegenheid, helpt om het vertrouwen niet te verliezen.
Er zijn duizenden ter dood veroordeelden die dankzij de Gemeenschap van Sant'Egidio corresponderen met evenveel vrienden over de hele wereld. Dit zijn gevangenen in gevangenissen niet alleen in de VS, maar ook in andere landen.
Schrijf me dan en laat me weten in welke talen u kunt en/of wilt corresponderen. Ik zal u zo spoedig mogelijk de naam en het profiel bezorgen van een gevangene die heeft aangegeven brieven te willen ontvangen. Indien u meer uitleg wenst, schrijf mij dan en ik zal uw vragen beantwoorden. Tot ziens.
Stefania Tallei
"...Ik zit al vijf zeer lange jaren opgesloten in de dodencel, ik kwam hier toen ik een jongen was, nu ben ik een man en begrijp ik veel dingen, maar ik kan niets meer doen voor mijn leven... Zelfs als je me niet kunt helpen hier uit te komen, kun je me schrijven, mijn vriend zijn..."
(Dominique, Texas)
"Ik ben een 29-jarige jongeman die al drie jaar in de dodencel zit. Ik zoek een penvriend om minder eenzaam te zijn."
(Michael, Florida)
"...uw brief verraste me. De mening had zich in mij versterkt dat niemand met iemand als ik zou willen corresponderen, om te praten over schone, oprechte, vriendelijke dingen..."
(Aleksej, Rusland)
