Niets is mogelijk zonder gebed, alles is mogelijk met een gebed vol vertrouwen. De inwoners van Nazareth verhinderden met hun ongeloof de Heer om wonderen te verrichten (Lc 4,23); en zelfs de leerlingen konden niet genezen, als ze niet baden en vastten (Mt 17,19). Het gebed overwint de onmacht van mensen; het gaat verder dan wat we voor mogelijk houden en laat God met zijn macht ingrijpen in deze wereld.
Jakobus schrijft in zijn brief: “En als u bidt ontvangt u niets, omdat u verkeerd bidt: u wilt alleen uw eigen hartstochten bevredigen” (4,3). Wanneer de Gemeenschap zorgt draagt voor de armen en de zwakken, leert ze van hen zich tot God te wenden met hetzelfde vertrouwen en aandrang als zij. En iedereen ontdekt dat hij een bedelaar van liefde en vrede is; en kan dus met groter besef zijn hand uitstrekken naar de Heer. En de Heer, die een goede Vader en vriend van de mensen is, zal antwoorden met ongekende vrijgevigheid.
Het gebed lijkt zwak in de ogen van mensen. Maar in werkelijkheid is het krachtig als het vol vertrouwen is in de Heer en het kan muren doen vallen en afgronden vullen, het geweld uitroeien en barmhartigheid doen groeien. Het gemeenschappelijk gebed is werkelijk heilig en gezegend; het is noodzakelijk voor het leven van elke leerling en voor het leven van de Gemeenschap, maar het is ook noodzakelijk voor het bestaan van de wereld zelf. Er staat geschreven: “als twee van jullie hier op aarde eensgezind om iets vragen, wat het ook is, dan zal mijn Vader in de hemel het voor hen laten gebeuren” (Mt 18,19). Dit is de reden waarom de leerlingen het gemeenschappelijk gebed moeten volhouden en samen moedig zijn. Gebed is een zeer krachtig wapen in de handen van gelovigen: het vernietigt het kwade en doet de liefde groeien.
In het gebed met Sant’Egidio worden ook de intenties verzameld van dichtbij en veraf, van armen en zwakken, van broers en zussen, alsof ze deel uitmaken van een “virtuele” maar echte kathedraal die iedereen samenbrengt in een unieke oproep tot God. In het gemeenschappelijk gebed kunnen we de woorden van de apostel Petrus tot de onze maken: “Voeg u bij hem, bij de levende steen die door de mensen werd afgekeurd maar door God werd uitgekozen om zijn kostbaarheid, en laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijke tempel. Vorm een heilige priesterschap om geestelijke offers te brengen die God, dankzij Jezus Christus, welgevallig zijn” (I Petr. 2,4-5).
