Vanaf het begin heeft de Gemeenschap van Sant'Egidio dicht bij de wereld van ouderen gestaan. Deze vriendschap, die in 1972 begon, werd in de loop der jaren trouw voortgezet en is de weg geworden die ons heeft geholpen diep in de wereld van de ouderen door te dringen.
Elke Gemeenschap van Sant'Egidio, of het nu in het noorden of in het zuiden van de wereld is, heeft een bepaalde voorliefde voor ouderen. De Gemeenschap deelt in hun angsten, hun leven en hun geloof. Deze ervaring heeft de Gemeenschap van Sant’Egidio doen groeien op menselijk vlak. De ouderen zijn bijzondere vrienden. In de geschiedenis van de Gemeenschap werd de solidariteit voor een groot deel beleefd met de ouderen. Niet omdat de ouderen de eersten zijn, maar omdat ze tot de armsten behoren.
Het leven naast ouderen heeft in al die jaren een schat aan ervaring en gevoeligheid voortgebracht, die ten dienste staat van velen om een cultuur van solidariteit en acceptatie op te bouwen voor wie oud zijn.
Dicht bij ouderen zijn, hen ondersteunen en helpen, laat in iedereen een smaak voor het leven groeien. Het helpt mensen om hun leven en hun energie niet te verspillen. Het is een investering in menselijkheid en solidariteit. Ouderen krijgen hulp van diegenen die jonger zijn en hen ondersteunen. Maar ze geven ook veel affectie, vriendschap en uiteindelijk zin voor het leven terug. Het is een school in menselijkheid.
