Gedachtenis van de heilige onschuldige kinderen. Gebed voor allen die als slachtoffer van geweld sterven vanaf de moederschoot tot op hoge ouderdom. Lees meer
Gedachtenis van de heilige onschuldige kinderen. Gebed voor allen die als slachtoffer van geweld sterven vanaf de moederschoot tot op hoge ouderdom.
Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Vrees niet, ik verkondig u een vreugdevolle boodschap:
Heden is u een redder geboren in de stad van David.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Matteüs 2,13-18
Toen ze de wijk genomen hadden, verscheen aan Jozef in een droom een engel van de Heer, die zei: ‘Sta op, neem het kind en zijn moeder mee en vlucht naar Egypte, en blijf daar tot ik u waarschuw. Want Herodes staat het kind naar het leven.'
Hij stond op en nam nog die nacht met het kind en zijn moeder de wijk naar Egypte,
en bleef daar tot de dood van Herodes, opdat vervuld zou worden wat door de Heer bij monde van de profeet gezegd is:
Uit Egypte heb Ik mijn Zoon geroepen.
Toen Herodes zag dat hij door de magiërs misleid was, werd hij woedend. Hij liet in Betlehem en heel de omgeving alle jongetjes van twee jaar en jonger ombrengen, overeenkomstig de tijd die hij van de magiërs had gehoord. Toen werd vervuld wat bij monde van de profeet Jeremia gezegd is: In Rama werd een stem gehoord,
een hevig gejammer en geklaag.
Rachel jammert om haar kinderen,
en ze wil niet getroost worden,
want ze zijn er niet meer.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Alleluia, Alleluia, Alleluia.
Alleluia, Alleluia, Alleluia.
Alleluia, Alleluia, Alleluia.
Alleluia, alleluia, alleluia !
De kerken van het oosten en het westen eren de heilige onschuldige kinderen, gedood door Herodes, die Jezus uit de weg wilde ruimen. "Ze kunnen nog niet praten en reeds belijden ze Christus! Ze zijn nog niet tot strijden in staat en toch dragen ze triomferend de palm van het martelaarschap", zo zingt een kerkvader. Herodes verpersoonlijkt de brute kracht van het kwaad. In zijn hart brandt een moorddadige woede die pijn, gejammer en geschreeuw ontketent. Hij is geobsedeerd door macht en om die te behouden richt hij een wrede en niet te rechtvaardigen slachtpartij aan. Herodes is de wreedheid van de oorlog, die ook vandaag nog zoveel onschuldige kinderen doodt. Hoe kan deze wreedheid worden tegengegaan? Het evangelie vertelt ons over de zachtmoedige Jozef. Hij, die geen enkele macht heeft, die enkel een sterk geloof heeft en een hartstochtelijke liefde voor het kind, laat zich leiden door de engel: "Sta op, neem het kind en zijn moeder mee en vlucht naar Egypte". Deze bladzijde van het evangelie is helaas niet enkel geschiedenis, maar ook brandend actueel. Hoeveel kinderen vinden in onze dagen de dood als ze op de vlucht zijn voor oorlog en conflicten, in de wrede onverschilligheid van mensen die zo in zichzelf gekeerd zijn dat hun hart in steen verandert dat ze niet eens worden geraakt door deze kleintjes die we tot de 'nieuwe onschuldige martelaren' kunnen rekenen. Wreedheid tegen kinderen is een vreselijke plaag die de hele wereld treft. Christenen en mensen van goede wil zijn geroepen om te luisteren naar de engel van de Heer, zoals Jozef deed, en om deze kleinen bij zich te nemen om ze te redden van de moordende slavernij van het kwade.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.