De kerken van west en oost gedenken de geboorte van Johannes de Doper, "de grootste die uit een vrouw werd geboren" en bereider van de weg voor de Heer. Lees meer
De kerken van west en oost gedenken de geboorte van Johannes de Doper, "de grootste die uit een vrouw werd geboren" en bereider van de weg voor de Heer.
Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Gij zijt een uitverkoren stam,
een koninklijk priestervolk, een heilige natie,
een volk door God verworven
om zijn grote daden te verkondigen.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Lucas 1,57-66.80
Voor Elisabet was de tijd gekomen dat ze moest bevallen, en ze baarde een zoon. Haar buren en haar familie hoorden hoe barmhartig de Heer voor haar was geweest, en ze deelden in haar vreugde. Een week later kwamen ze het kind besnijden, en ze wilden hem de naam van zijn vader Zacharias geven. ‘Nee,' zei zijn moeder, ‘hij moet Johannes genoemd worden.' Ze zeiden tegen haar: ‘Die naam komt in de familie toch niet voor.' Ze wenkten zijn vader, en vroegen hoe hij hem wilde noemen. Hij vroeg om een schrijftafeltje en schreef daarop: ‘Zijn naam is Johannes.' En iedereen was verbaasd. Maar op hetzelfde moment kon hij zijn mond en zijn tong weer bewegen, en hij prees God. De hele buurt werd door ontzag bevangen, en in heel het bergland van Judea werd dit alles druk besproken. Het hield allen die ervan hoorden bezig, en men vroeg zich af: ‘Wat zal er wel niet worden van dit kind?' Want onmiskenbaar rustte de hand van de Heer op hem. De jongen groeide op en werd steeds sterker door de Geest; hij verbleef in eenzame streken tot de dag waarop hij zich aan Israël vertoonde.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Jullie zullen heilig zijn,
want Ik ben heilig, zegt de Heer.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Vandaag viert de kerk de geboorte van Johannes de Doper. Het is een heel oud feest. Samen met Maria is Johannes de Doper de enige heilige wiens geboortedag herdacht wordt, omdat hun leven niet kan worden uitgelegd zonder te verwijzen naar Jezus: ze zijn geboren vóór Jezus. Maria om zijn moeder te zijn en Johannes om de weg voor Hem te bereiden. De evangelist Lucas vertelt over Johannes' geboorte in een parallel met de geboorte van Jezus. De Heer richt zijn blik ook op hem. De geboorte van dit kind is het begin van nieuw leven voor zijn twee bejaarde ouders, ook al leek aanvankelijk al hun hoop verloren door de onvruchtbaarheid van Elisabet. Deze zoon is een gave van God voor die twee bejaarde ouders wier leven bekroond wordt door deze geboorte: ze worden deel van Gods grote plan voor de wereld. Johannes - ook zijn naam is vrucht van het woord van de engel - is de profeet die God gezonden heeft om de weg van de Verlosser te bereiden en Hem aan de mensen van zijn tijd te laten zien. Het voorbeeld van Johannes de Doper helpt de christenen om hun blik naar Jezus te richten, de Messias die door God gezonden is om ons te redden van de slavernij van de zonde. Het verhaal van Johannes is het verhaal van ieder van ons: we zijn vrucht van de liefde van God en niemand van ons wordt toevallig geboren. We zijn allemaal een gave van God om leerlingen van Jezus te worden en het hart van de mensen voor te bereiden om de Verlosser van de wereld te verwelkomen.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
