Gedachtenis van de heilige Wenceslaus (+ 929), die in Bohemen als martelaar vereerd wordt. Gedachtenis van William Quijano, een jongen van de Gemeenschap van Sant'Egidio in El Salvador, die in 2009 vermoord werd door de maras. Lees meer
Gedachtenis van de heilige Wenceslaus (+ 929), die in Bohemen als martelaar vereerd wordt. Gedachtenis van William Quijano, een jongen van de Gemeenschap van Sant'Egidio in El Salvador, die in 2009 vermoord werd door de maras.
Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Iedereen die leeft en in Mij gelooft
zal in eeuwigheid niet sterven.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Lucas 9,43-45
Allen stonden versteld van de grootheid van God. Te midden van de algemene verbazing over alles wat Hij deed, zei Hij tegen zijn leerlingen: ‘Knoop goed in je oren wat Ik jullie nu zeg: de Mensenzoon zal worden uitgeleverd en valt in de handen van mensen.' Ze begrepen het echter niet; wat Hij zei bleef voor hen verborgen, zodat ze het niet snapten, maar ze durfden Hem er niets over te vragen.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Als je gelooft,
zal je Gods heerlijkheid zien, zo spreekt de Heer.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Jezus' aandringen "Knoop goed in je oren wat Ik jullie nu zeg" lijkt bedoeld om de leerlingen te helpen om zijn ware identiteit te begrijpen. Hij waarschuwt hen met klem dat ze zich niet moeten laten misleiden door hun bewondering voor Hem, want Hem wacht een vernederende en pijnlijke dood. "Overgeleverd worden in de handen van mensen" betekent in Bijbelse taal het pijnlijke en wrede einde van iemand die door God verlaten is en aan de macht en de willekeur van de mensen is overgelaten. Dat is precies hoe het zal gebeuren. Maar ondanks deze duidelijkheid, benadrukt de evangelist, begrijpen de leerlingen het niet. Hoe vaak overkomt het ook ons niet dat we ver af zijn van Jezus' gedachten en bekommernissen en vooral van het inzicht dat Hij over zichzelf en zijn zending heeft. Het is niet in menselijke kracht en macht dat verlossing wordt bereikt, maar alleen langs de weg van liefde voor allen, een liefde die zo ver gaat dat iemand zijn leven geeft voor zijn vijanden. De evangelist merkt op dat de leerlingen Jezus' woorden nog steeds niet begrijpen: "Wat Hij zei bleef voor hen verborgen, zodat ze het niet snapten, maar ze durfden Hem er niets over te vragen". Ze doen er het zwijgen toe en vragen niet om verdere uitleg. De leerlingen kiezen ervoor om eerder op hun eigen onwetendheid te vertrouwen. Ze blijven liever in het duister tasten. Jezus laat hen echter niet in de steek. Hij blijft hen onderrichten, in de hoop dat ze het evangelie langzamerhand zullen begrijpen.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
