Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
De Geest van de Heer rust op u,
wie uit u geboren wordt zal heilig zijn.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Genesis 6,5-8; 7,1-5.10
De Heer zag hoezeer de slechtheid van de mensen op de aarde was toegenomen, en hoezeer de begeerte van hun hart de hele dag naar het kwade uitging. Daarom kreeg Hij spijt dat Hij de mens op de aarde gemaakt had, en Hij was er zeer verdrietig om. En de Heer zei: ‘Ik ga de mens die Ik geschapen heb, van de aardbodem wegvagen, zowel de mens als het vee, en de kruipende dieren en de vogels in de lucht, want het spijt Mij dat Ik ze gemaakt heb.' Alleen Noach vond genade in de ogen van de Heer. De Heer zei tegen Noach: ‘Ga in de ark met heel uw familie, want van deze generatie bent u de enige die in mijn ogen rechtschapen is. Neem van alle reine dieren zeven paar mee, telkens een mannetje en een wijfje; maar van de onreine dieren één paar, telkens een mannetje en een wijfje; ook van de vogels in de lucht zeven paar, telkens een mannetje en een wijfje. Zo zult u hun soort instandhouden op de hele aarde. Want over zeven dagen laat Ik het regenen op de aarde, veertig dagen en veertig nachten, en Ik ga alles wat bestaat, alles wat Ik gemaakt heb, van de aardbodem wegvagen.' En Noach deed alles wat de Heer hem opgedragen had. En op de zevende dag stortte het water van de vloed over de aarde neer.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Zie, Heer, uw dienaars:
ons geschiede naar uw woord.
Alleluia, alleluia, alleluia !
De schrijvers van de Bijbel hebben duidelijk begrepen dat het kwaad niet het werk van God is, maar van de mens. In het diepst van het hart van een mens schuilen namelijk gevoelens van haat, wraak en hoogmoed. Vanaf het eerste hoofdstuk van Genesis is duidelijk hoezeer de geschiedenis van de mensheid getekend is door geweld. Elk domein van het leven wordt vergiftigd door de slechtheid van de mensen, zozeer zelfs dat God "spijt kreeg dat Hij de mens op de aarde gemaakt had, en Hij was er zeer verdrietig om". Het hart van de Schepper breekt als Hij ziet dat het geweld tussen mensen en volkeren zich maar blijft verspreiden. Geweld maakt samenleven onmogelijk en leidt de schepping zelf terug naar de oerchaos. Want dat is de zondvloed. Geen straf van God, maar het gevolg van menselijk geweld dat alles tot chaos herleidt, zoals de wereld was vóór de schepping. Het is een beeld met een sterke en actuele boodschap. Denk maar aan de oorlogen en hun gevolgen, aan het geweld dat de schepping en de natuur wordt aangedaan en de gevolgen daarvan, aan de pandemie ook die een gevolg blijkt te zijn van geweld tegen de natuur, om nog maar te zwijgen van het machtsmisbruik tegen kinderen en ouderen. Deze bladzijde van de Schrift schetst de huidige toestand van de wereld, waar geweld de norm lijkt te zijn geworden: eerder dan in ontmoeting en dialoog wordt vertrouwen gesteld in de wet van geweld om conflicten op te lossen en vrede te bereiken. Gelovigen zijn, net als Noach, geroepen om met God te wandelen en naar Hem te luisteren om het kwaad te overwinnen en zich ver te houden van destructief geweld.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
