Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Gij zijt een uitverkoren stam,
een koninklijk priestervolk, een heilige natie,
een volk door God verworven
om zijn grote daden te verkondigen.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Lucas 13,22-30
Hij trok verder door steden en dorpen, waar Hij onderricht gaf, onderweg naar Jeruzalem.
Iemand vroeg Hem: ‘Heer, zijn het er maar weinig die gered worden?' Hij zei tegen de mensen: ‘Doe wat u kunt om door de nauwe deur binnen te komen, want Ik verzeker u, velen zullen proberen binnen te komen, maar er niet in slagen. Vanaf het moment dat de heer des huizes is opgestaan en de deur heeft afgesloten, zult u buiten moeten blijven. U zult op de deur gaan bonzen en roepen: “Heer, doe open”, en Hij zal u antwoorden: “Ik ken u niet. Waar komt u vandaan?” Dan zult u zeggen: “We hebben met U gegeten en gedronken, en in onze straten hebt U onderricht gegeven.” En Hij zal tegen u zeggen: “Ik ken u niet. Waar komt u vandaan? Ga weg allemaal, bedrijvers van onrecht die u bent!” Dat zal een gejammer zijn en een tandengeknars, als u Abraham en Isaak en Jakob en alle profeten in het koninkrijk van God zult zien, terwijl u eruit gegooid wordt. Dan zullen ze komen van oost en west, van noord en zuid, en aan tafel gaan in het koninkrijk van God. Let op, laatsten zullen eersten zijn, en eersten zullen laatsten zijn.'
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Jullie zullen heilig zijn,
want Ik ben heilig, zegt de Heer.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Jezus begeeft zich onder de mensen, Hij kijkt hen aan, luistert naar hen, troost en geneest hen, geeft hun raad en vertelt dat het rijk Gods op komst is. Jezus heeft een doel, Jeruzalem. Hij gaat daar niet heen om persoonlijke redenen: Hij zal sterven omdat Hij alle mensen wil redden. In dat kader vraagt iemand hoeveel mensen gered zullen worden. Het werd namelijk betwijfeld dat heel het volk Israël zou gered worden. In een apocriefe Hebreeuwse tekst staat bijvoorbeeld te lezen: "De Allerhoogste heeft deze wereld gemaakt voor velen, de toekomstige wereld echter voor weinigen" (Vierde boek Esdras). ?Jezus opent een nieuw perspectief: je gaat het rijk van God niet binnen omdat je tot het volk Israël behoort, of tot een bepaalde natie, een etnie of een cultuur. Je wordt gered omwille van je geloof. Je wordt gered als je kiest om tot het rijk Gods te behoren. Op de dag van het oordeel zal het niet helpen om je te beroepen op je etnische of religieuze identiteit. Je kan maar gered worden als je het evangelie van de liefde volgt. Jezus zegt: "Dan zullen ze komen van oost en west, van noord en zuid, en aan tafel gaan in het koninkrijk van God". Wat telt, is onmiddellijk kiezen om de Heer te volgen, vooraleer het te laat is. Dat is de betekenis van het beeld van de nauwe deur: als het evangelie verkondigd wordt, moet je luisteren en de keuze niet uitstellen. Wie het evangelie afwijst, is als iemand die thuiskomt als de heer van het huis de deur al gesloten heeft. Wie buiten blijft en niet luistert, blijft in de greep van het kwaad en zal de kilte voelen van de eenzaamheid. Wat Jezus zegt over "laatsten die eersten zullen zijn" - de tekst verwijst naar de heidense volkeren - onderstreept het primaat van het luisteren: wie het evangelie in zijn hart opneemt en het in praktijk brengt, gaat als eerste het rijk der hemelen binnen.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
