Feest van de apostelen Petrus en Paulus, martelaren in Rome rond de jaren 60-70.
Gedachtenis van de zalige Ramon Llull (1235-1316), op Mallorca geboren uit Catalaanse ouders. Hij behoorde tot de Franciscaanse derde orde, had grote liefde voor de moslims en was promotor van de dialoog tussen de gelovigen.
Lees meer
Feest van de apostelen Petrus en Paulus, martelaren in Rome rond de jaren 60-70.
Gedachtenis van de zalige Ramon Llull (1235-1316), op Mallorca geboren uit Catalaanse ouders. Hij behoorde tot de Franciscaanse derde orde, had grote liefde voor de moslims en was promotor van de dialoog tussen de gelovigen.
Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Als wij sterven met Hem zullen wij met Hem leven,
als wij volharden met Hem zullen wij met Hem overwinnen.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Matteüs 16,13-19
Jezus kwam in de streek van Caesarea van Filippus en vroeg zijn leerlingen: ‘Wie is de Mensenzoon volgens de mensen?' Ze zeiden: ‘Volgens sommigen Johannes de Doper, volgens anderen Elia, volgens weer anderen Jeremia of een van de profeten.' Hij zei hun: ‘En jullie, wie ben Ik volgens jullie?' Simon Petrus antwoordde hem: ‘U bent de Messias, de Zoon van de levende God.' Jezus gaf hem ten antwoord: ‘Gelukkig ben jij, Simon Barjona; niet vlees en bloed hebben jou dat onthuld, maar mijn Vader in de hemel. Ik zeg jou: jij bent Petrus; op die steenrots zal Ik mijn kerk bouwen, en de poorten van het dodenrijk zullen haar er niet onder krijgen. Ik zal je de sleutels geven van het koninkrijk der hemelen, en wat je op aarde bindt zal ook in de hemel gebonden zijn, en wat je op aarde ontbindt zal ook in de hemel ontbonden zijn.'
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Als wij sterven met Hem zullen wij met Hem leven,
als wij volharden met Hem zullen wij met Hem overwinnen.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Vandaag vieren we het feest van de heilige apostelen Petrus en Paulus, een feest dat deel is van de geschiedenis van de kerk, in het bijzonder van de christelijke gemeenschap van Rome, waar de twee apostelen van hun geloof getuigden tot aan het martelaarschap. Jezus roept Petrus terwijl die zijn netten aan het herstellen was aan de oevers van het meer van Galilea. Hij was een eenvoudige visser, maar hij voelde het verlangen naar een nieuwe wereld. Zodra Jezus hem roept tot een groter leven en om mensen te vangen in plaats van vissen, laat hij onmiddellijk zijn netten in de steek en volgt Hem. De ware Petrus, de leerling aan wie Jezus zijn kudde toevertrouwt, is die zwakke leerling die zich laat raken door de Geest van God en die als eerste verkondigt: "U bent de Christus, de Zoon van de levende God". De Heer maakt van deze zwakheid de "rots" van dat geestelijke bouwwerk waar wij allemaal deel van uitmaken. Paulus treffen we als jonge man naast hen die Stefanus stenigen. Hij is vol ijver in het bestrijden van de jonge christelijke gemeenschap. Hij krijgt zelfs de toestemming om haar te vervolgen. Maar op de weg naar Damascus doet de Heer hem van het paard van zijn zekerheden en hoogmoed vallen. En terwijl hij in het stof ligt, kijkt hij op naar de hemel en hoort hij de woorden van de Heer: "Waarom vervolg je Mij?". Hij voelt dat zijn hart geraakt wordt. Uit zijn ogen vloeien geen tranen, want ze zijn gesloten. Maar hij laat zich bij de hand nemen en leiden naar Damascus, waar hij het evangelie leert kennen en waar zijn ogen weer opengaan. Hij wordt een verkondiger van het evangelie dat de muren van verdeeldheid afbreekt: niet langer jood of Griek, slaaf of vrije.
Op het feest van vandaag gedenkt de kerk hen samen om als het ware de eenheid van hun getuigenis te vertolken. Beiden, met hun verschillende rijkdommen, met hun eigen charisma, vertegenwoordigen ze de ene kerk van Christus. Nu er vandaag opnieuw grenzen ontstaan in het hart van zovelen, blijft hun getuigenis die grenzeloze liefde prediken die onze wereld kan redden. We hebben de kracht van het geloof van Petrus en de universaliteit van het geloof van Paulus nodig om iedereen de weg naar verlossing te wijzen.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
