Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
De Geest van de Heer rust op u,
wie uit u geboren wordt zal heilig zijn.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Matteüs 7,6.12-14
Geef het heilige niet aan de honden, en gooi jullie parels niet voor de varkens, opdat zij die niet met hun poten vertrappen, zich tegen je keren en je verscheuren.
Welnu, behandel de mensen in alles zoals je wilt dat ze jullie behandelen. Want dat is de Wet en de Profeten.
Ga binnen door de nauwe poort. Want wijd is de poort en breed is de weg die naar de ondergang leidt; er zijn vele mensen die daarlangs gaan. Hoe nauw is de poort en hoe smal de weg die naar het leven leidt; er zijn maar weinig mensen die hem vinden.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Zie, Heer, uw dienaars:
ons geschiede naar uw woord.
Alleluia, alleluia, alleluia !
"Geef het heilige niet aan de honden, en gooi jullie parels niet voor de varkens". Het beeld verwijst naar de oude eredienst waarin het vlees van de offerdieren en de opbrengst van de aarde aan God werden geofferd, zoals voorgeschreven in Leviticus (Lv 22, 1-14). Vlees mag niet aan honden worden gegeven die het vertrappen, en parels niet aan de zwijnen die de waarde ervan niet kennen. Deze zin gaat niet over mensen die niet geschikt zouden zijn om het evangelie te ontvangen. Jezus nodigt ons uit om het evangelie niet lichtvaardig te behandelen, maar om er het ijkpunt voor ons eigen leven en dat van anderen van te maken. We mogen de woorden van het evangelie niet verkwisten en de woorden van de verkondiging niet in de wind slaan. Het evangelie is een kostbare schat. We gooien het weg wanneer we op onszelf betrokken blijven en de verkondiging veronachtzamen. Jezus zegt: "Behandel de mensen in alles zoals je wilt dat ze jullie behandelen". Dat is de manier om de wet en de profeten in praktijk te brengen. Deze norm wordt de gulden regel genoemd en is in bijna alle grote religies aanwezig. Hij bevat de wijsheid die van boven komt en die in het hart van iedere mens is gelegd. Matteüs formuleert het op positieve wijze om te benadrukken dat het niet voldoende is om geen kwaad te doen, wij moeten het goede doen. In het leven van Jezus krijgt deze gulden regel de unieke smaak van liefde voor de anderen die geen grenzen kent. Het evangelie is de nauwe poort die naar de verlossing leidt, naar het koninkrijk van God. De deur van het egoïsme, de hoogmoed, de haat en het geweld is echter breed: deze dingen leiden tot de ondergang, zegt Jezus. Laten we ons aan het evangelie toevertrouwen, en zijn licht zal ons naar het koninkrijk van God leiden.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
