“De realiteit van de oorlog begrijpen en Auschwitz en Birkenau bezoeken om te begrijpen wat de echte opdracht is voor vrede in de wereld,” dat zijn de eerste stappen van de ontmoeting 'A Global friendship to live together in peace', die geopend werd met een welkomstwoord door de vicevoorzittter van Sant’Egidio Hilde Kieboom en een introductie door historicus Luca Riccardi.
De duizend jongeren van Youth for peace, die tot zondag zijn samengekomen voor de ontmoeting in Krakau, luisterden naar het getuigenis van Lidia Maksymowicz, die gedeporteerd werd naar Auschwitz Birkenau toen ze nog geen drie jaar oud was. Ze bracht drie jaar door in het 'kinderblok' en onderging verschillende medische experimenten, zoals injecties met virussen en zoutoplossingen door dokter Mengele, van wie ze zich zijn gepolijste laarzen en bezeten blik herinnert.
Van de gevangenis herinnert ze zich de honger, de luizen, de angst van de kinderen bij de aankomst van de artsen en de oproep voor het appel met het nummer dat op hun arm getatoeëerd was. De ontbrekende nummers - mensen en kinderen werden nooit bij hun naam genoemd - werden toegekend aan nieuw aangekomenen, die met de andere gevangenen deelden in het lot om de Poolse kou in de barakken en de meedogenloosheid van de SS te trotseren.
Toen het Rode Leger het kamp bevrijdde, werd ze opgevangen in een Pools gezin in Oświęcim, dichtbij Auschwitz. Voor de eerste eer zagen de bewoners van de stad de gezichten van de gevangen uit het kamp waar die verschrikkelijke stank vandaan kwam van de rook die zich tientallen kilometers uitstrekte. En voor de eerste keer zag Lidia, een kind nog, een huis, met een bed, lakens en een keuken.
Lidia besloot haar verhaal te vertellen aan vele jongeren, ook al opent dat de pijnlijke wonden van haar herinnering aan Auschwitz. “In het begin was het moeilijk om te vertellen, maar nu helpt het me. Ik hoop dat het ook jullie helpt om beter te begrijpen wat jullie morgen zien wanneer jullie het kamp bezoeken.”