«Ik was gewoon verdrietig». Leer de patiënten van Elbasan in Albanië kennen

We ontvingen dit verhaal van Matilde van de Jongeren voor Vrede van de Gemeenschap van Sant'Egidio, die op bezoek was in de psychiatrische instelling van Elbasan en in het Rode Huis.

Ben je ooit in een gekkenhuis geweest? Misschien kun je je er iets bij voorstellen, maar een psychiatrisch ziekenhuis binnengaan is heel wat anders. De onaangename geur die je tegemoetkomt bij binnenkomst en je niet verlaat tot je weer weg bent. Een geur die je sterk bijblijft, die je je herinnert. Het is een geur waar je aan wil ontsnappen. Je krijgt nauwelijks adem, maar je weet dat je moet blijven. Je moet blijven, voor hen die gedwongen worden te blijven. Je kunt dat een paar uur doen omdat je weet dat je daarna weg kunt gaan. Zij niet. Zij kunnen er niet aan ontsnappen zoals jij. Zij moetne blijven. Ze moeten blijven in deze gevangenis, zoals Leonida het noemde. "Ik ben niet gek", zei hij, "ik was gewoon verdrietig omdat mijn vrouw was gestorven. Toen hebben ze me hier binnen opgesloten. Het is als een gevangenis hier."  (Lees verder op de pagina van de Jongeren voor Vrede [IT] )