Feest van de Aankondiging aan Maria
Gedachtenis van de zalige Omeljan Kovc, een Oekraïense Grieks-katholieke priester, die in 1944 in het kamp Majdanek werd vermoord omdat hij joden tegen hun vervolgers verdedigde.
Lees meer
Feest van de Aankondiging aan Maria
Gedachtenis van de zalige Omeljan Kovc, een Oekraïense Grieks-katholieke priester, die in 1944 in het kamp Majdanek werd vermoord omdat hij joden tegen hun vervolgers verdedigde.
Eerste Lezing
Lucas 1,26-38
In de zesde maand werd de engel Gabriël door God gezonden naar een stad in Galilea, met de naam Nazaret, naar een maagd die verloofd was met een man genaamd Jozef, die uit het huis van David stamde; haar naam was Maria. De engel trad bij haar binnen en zei: ‘Verheug u, begenadigde, de Heer is met u.' Zij raakte geheel in verwarring door wat hij zei en vroeg zich af wat deze begroeting te betekenen had. Maar de engel zei: ‘Schrik niet, Maria, u hebt genade gevonden bij God. U zult zwanger worden en een zoon baren, die u de naam Jezus moet geven. Hij zal een groot man zijn, en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd. God, de Heer, zal Hem de troon van zijn vader David geven. Hij zal eeuwig koning zijn over het huis van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.' ‘Maar hoe moet dat dan?' zei Maria tegen de engel. ‘Ik heb geen omgang met een man.' De engel antwoordde haar: ‘Heilige Geest zal op u komen en kracht van de Allerhoogste zal u overdekken. Daarom zal het kind heilig genoemd worden, Zoon van God. Bovendien, ook Elisabet, uw verwante, is op haar oude dag zwanger van een zoon; zij werd onvruchtbaar genoemd, maar zij is al in haar zesde maand. Want voor God is niets onmogelijk.' Toen zei Maria: ‘Ik ben de dienares van de Heer; laat met mij gebeuren wat u gezegd hebt.' Toen ging de engel van haar weg.
Tweede Lezing
Evangelie
Loven wij de Heer, Hem zij alle eer en dank.
Gisteren ben ik met Christus begraven,
vandaag verrijs ik met U die verrezen zijt.
Loven wij de Heer, Hem zij alle eer en dank.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Loven wij de Heer, Hem zij alle eer en dank.
Gisteren ben ik met Christus begraven,
vandaag verrijs ik met U die verrezen zijt.
Loven wij de Heer, Hem zij alle eer en dank.
Homilie
De liturgie van de kerk wil dat we met een speciaal feest de dag gedenken waarop de engel naar Nazaret werd gestuurd om Maria aan te kondigen dat zij de moeder van Jezus zou worden. Er is een verband tussen dit feest en het mysterie van Pasen dat we gaan vieren. In de aankondiging van de engel is de liefde van de Vader die zoveel van de mensen houdt dat hij zijn Zoon stuurde om hen te redden reeds aanwezig. Er is een verhaal van Gods liefde dat in die aankondiging een nieuw begin inluidt. God is niet alleen de mensen niet vergeten, maar stuurt ook zijn eigen Zoon, mogelijk gemaakt door het "ja" van dat meisje uit Nazaret. Maria is een meisje zoals alle meisjes. Maar op haar rust de blik van de Heer. En zij wordt de eerste die haar leven schenkt aan de droom van de liefde van de Vader. Op dit feest overdenken we de grootsheid van de liefde van de Heer en bewonderen we ook het "ja" van dat kleine meisje uit Galilea. Maria aanvaardde de uitnodiging van de Vader en heeft zich daarna nooit van die liefde afgekeerd: ze aanvaardde volledig de roeping om een dienares te zijn van een groter plan. Het was niet gemakkelijk en ook niet vanzelfsprekend. Toen de engel haar vertelde dat ze vol genade was, was Maria verontrust. Ze dacht niet veel aan zichzelf. Ze had het gevoel dat ze niet veel betekende voor God. Maar de engel stelt haar gerust: "Schrik niet, Maria, u hebt genade gevonden bij God. U zult zwanger worden en een zoon baren, die u de naam Jezus moet geven". We krijgen niet te horen wat Maria op dat moment dacht. Ze had "nee" kunnen zeggen, in haar rust kunnen blijven en haar leven kunnen voortzetten zoals altijd, maar ze antwoordde "ja". Haar hele leven veranderde en daarmee het leven en de geschiedenis van de mensheid.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
