Gedachtenis van het gebed dat paus Franciscus tijdens de pandemie in 2020 voorging op het Sint-Pietersplein. Gebed voor alle slachtoffers van de pandemie en voor allen die door Covid-19 of door andere ziekten getroffen werden. Lees meer
Gedachtenis van het gebed dat paus Franciscus tijdens de pandemie in 2020 voorging op het Sint-Pietersplein. Gebed voor alle slachtoffers van de pandemie en voor allen die door Covid-19 of door andere ziekten getroffen werden.
Lezing van Gods Woord
Loven wij de Heer, Hem zij alle eer en dank.
Ik ben de goede herder,
Mijn schapen luisteren naar mijn stem,
zij zullen één kudde en één schaapstal worden.
Loven wij de Heer, Hem zij alle eer en dank.
Jeremia 7,23-28
Dit alleen heb Ik bevolen: Luister naar Mij, dan zal Ik uw God zijn en u zult mijn volk zijn. Volg de weg die Ik u wijs, dan zal het goed gaan. Maar ze hebben niet geluisterd en Mij niet gehoorzaamd. Ze bleven hardnekkig in hun slechtheid. Hoe langer hoe meer keerden zij zich van Mij af. Sinds de uittocht van uw voorvaderen uit Egypte, tot op de dag van vandaag, heb Ik u mijn dienaren, de profeten gezonden, telkens weer. Maar ze hebben niet naar Mij geluisterd en Mij niet gehoorzaamd. Ze bleven hardnekkig, meer nog dan hun voorvaderen. Zeg hun dat alles, luisteren zullen ze niet; roep het hun toe, antwoorden zullen ze niet. Dan moet u tegen hen zeggen: “Hier is nu het volk dat niet wil luisteren naar de Heer, zijn God, dat zich niet laat beleren. De oprechtheid is verdwenen, ze komt niet meer over hun lippen.”
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Loven wij de Heer, Hem zij alle eer en dank.
Ik geef jullie een nieuw gebod:
gij moet elkander liefhebben.
Loven wij de Heer, Hem zij alle eer en dank.
Jeremia neemt bijna woordelijk het bevel uit Deuteronomium over: "Luister naar mij". Helaas is het, destijds zowel als nu, gemakkelijk om niet te luisteren. Wij luisteren niet als we blijven vertrouwen op onze eigen overtuigingen, op onze eigen gewoonten, op onze eigen tradities, zelfs de religieuze, als wij belust blijven op ons eigen voordeel, onze eigen rust en ons eigen welzijn. Op zulke momenten hebben wij geen vertrouwen in de Heer, die nochtans zijn profeten zendt om de hardheid van het hart van de Israëlieten aan het wankelen te brengen. God is zich bewust van onze zwakheid, maar Hij legt zich er niet bij neer. Vastberaden wil Hij ons hart veranderen, ons verstand verruimen, ons deelgenoot maken van zijn gedachten en werken. Daarom vraagt Hij Jeremia om in alle duidelijkheid en zonder iets te verbloemen tot het volk te spreken: "Hier is nu het volk dat niet wil luisteren naar de Heer, zijn God, dat zich niet laat beleren. De oprechtheid is verdwenen, ze komt niet meer over hun lippen". De volharding waarmee de Heer profeten blijft zenden is te vergelijken met de zaaier in de gelijkenis van het evangelie die nooit ophoudt om overal zaad te zaaien in de hoop dat het wortel zal schieten en vrucht zal dragen.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
