Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Vrees niet, ik verkondig u een vreugdevolle boodschap:
Heden is u een redder geboren in de stad van David.
Alleluia, alleluia, alleluia !
1 Johannes 5,5-13
Wie anders kan de wereld overwinnen dan hij die gelooft dat Jezus de Zoon van God is? Hij is gekomen met water en bloed, Jezus Christus. Hij is niet door water alleen gekomen, maar door water en door bloed. De Geest getuigt het, omdat de Geest de waarheid is. Want er zijn drie getuigen, de geest, het water en het bloed, en deze drie stemmen overeen. Als wij het getuigenis van mensen aannemen, dan nemen we zeker dat van God aan, dat zoveel groter gezag heeft; God zelf waarborgt het getuigenis dat Hij heeft afgelegd aangaande zijn Zoon. Wie in de Zoon van God gelooft, draagt Gods getuigenis in zijn hart. Wie God geen geloof schenkt, maakt Hem tot een leugenaar, want hij weigert Gods eigen getuigenis over zijn Zoon te aanvaarden. En dit is de inhoud van het getuigenis: God heeft ons eeuwig leven gegeven, en dat leven is in zijn Zoon. Wie de Zoon heeft, heeft het leven gevonden; wie de Zoon van God niet heeft, heeft ook het leven niet.
Ik heb u deze brief geschreven om u ervan te overtuigen dat u eeuwig leven hebt, u allen die waarachtig gelooft in de naam van de Zoon van God.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Alleluia, Alleluia, Alleluia.
Alleluia, Alleluia, Alleluia.
Alleluia, Alleluia, Alleluia.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Er is een directe relatie tussen geloof, liefde en het naleven van het evangelie. Het is met dit soort geloof en liefde dat christenen, naar het voorbeeld van Jezus, het kwaad in de wereld overwinnen. Johannes herinnert ons eraan dat de liefde van Jezus werd geopenbaard door water en bloed, twee beelden waarmee de apostel terugdenkt aan de dag van zijn doop in de Jordaan en die van Jezus' dood aan het kruis. Dit mysterie van liefde - dat Jezus zelf is - wordt in ons aanwezig gemaakt door de heilige Geest: deze liefde bevrijdt ons van eenzaamheid en maakt ons deelgenoot van het mysterie van Jezus. De heilige Geest is de kracht die ons de geestelijke smaak van de heilige Schrift laat proeven, die ons samenbrengt om van ons een priesterlijk volk te maken dat de heilige liturgie viert en die ons de kracht geeft om de wereld te veranderen. Het is de heilige Geest die de liefde van Jezus in ons hart doet wonen. En om de christenen te verzekeren van de schoonheid van de evangelische liefde, herinnert Johannes ons eraan dat Gods geboden niet belastend zijn en het leven niet verpletteren. Integendeel, ze bevrijden ons van de slavernij van eigenliefde en onderwerping aan de grillen van de wereld. Denken we aan Jezus' woorden tot de menigte die Hem volgde: "Kom allen naar Mij toe die afgemat en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem mijn juk op en kom bij Mij in de leer, omdat Ik zachtmoedig ben en eenvoudig van hart, en u zult rust vinden voor uw ziel. Want mijn juk is zacht en mijn last is licht" (Mt 11, 28-30). Johannes laat in zijn Brief deze woorden van Jezus weerklinken en herinnert ons eraan dat het evangelie ons niet wordt opgelegd als een last, maar als een hulp om van nu af aan een vol leven te leiden met de verrezen Jezus.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
