Feest van de kerkwijding van de basiliek van Santa Maria in Trastevere in Rome. In deze kerk komt de Gemeenschap van Sant'Egidio elke avond samen voor het gebed. Lees meer
Feest van de kerkwijding van de basiliek van Santa Maria in Trastevere in Rome. In deze kerk komt de Gemeenschap van Sant'Egidio elke avond samen voor het gebed.
Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Dit is het evangelie van de armen, de bevrijding van de gevangen,
het zicht van de blinden, de vrijheid van de onderdrukten.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Lucas 17,26-37
Zoals het ging in de dagen van Noach, zo zal het ook zijn in de dagen van de Mensenzoon. Ze aten en dronken, ze huwden en werden uitgehuwelijkt, tot de dag dat Noach de ark inging en de watervloed kwam die allen verdelgde. Of zoals het ging in de dagen van Lot; ze aten en dronken, kochten en verkochten, plantten en bouwden; maar op de dag dat Lot uit Sodom vertrok, regende het vuur en zwavel uit de hemel, die allen verdelgden. Net zo zal het zijn op de dag dat de Mensenzoon zich zal openbaren. Wie die dag op het dak zit, en zijn spullen beneden in huis heeft staan, moet niet naar beneden gaan om ze te halen, en wie op het land is, moet niet terugkeren naar wat hij achterliet. Denk aan de vrouw van Lot! Wie zijn leven probeert te behouden, zal het verliezen; wie het verliest, zal het vernieuwen. Die nacht, zeg Ik je, zullen er twee mannen op een bed liggen; de een zal worden meegenomen en de ander achtergelaten. Twee vrouwen zullen samen koren malen; de een zal worden meegenomen en de ander achtergelaten.' Daarop zeiden ze: ‘Waar, Heer?' Maar Hij zei hun: ‘Waar het lijk ligt, daar verzamelen zich de gieren.'
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
De Mensenzoon is gekomen om te dienen,
Wie groot wil zijn moet dienaar worden van allen.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Jezus waarschuwt de leerlingen dat ze "die dag" en "die nacht" waakzaam moeten zijn. Waakzaamheid houdt in we ons vrij maken van elke gehechtheid aan materiële dingen en tradities. Afstand kunnen nemen van de wereld, van onze bezittingen, is een beslissende voorwaarde om het koninkrijk van God in ons hart te ontvangen. Onthechting geldt ook voor wat we ons hoogste goed achten: ons leven, dat we in feite vaak verspillen. Jezus legt duidelijk de weg van verlossing uit of, zo je wil, de manier om de betekenis van ons leven te begrijpen: "Wie zijn leven probeert te behouden, zal het verliezen; wie het verliest, zal het vernieuwen". Wat betekent dat? Het evangelie volgens Lucas heeft deze woorden al eerder aangehaald met de toevoeging "om Mij". Wat Jezus zijn leerlingen vraagt, is om hun leven, hun héle leven, te besteden in dienst van het evangelie. Hij vraagt ons om Hem te volgen en deel te nemen aan zijn plan van liefde. Zo kunnen we ons leven behouden, meer nog, het vernieuwen. Als we bij de Heer blijven, zullen we met Hem de vruchten van het koninkrijk verzamelen. Wie echter alleen met zichzelf blijft, wie zijn leven aan zichzelf besteedt, verstrooit alleen maar en verzamelt niets. Inderdaad, als er twee in hetzelfde bed liggen of twee mensen samenwerken, zal de ene naar de hemel gebracht worden en de andere naar de onderwereld. Alles hangt af van waar we ons hart op hebben gericht.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
