Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
De Geest van de Heer rust op u,
wie uit u geboren wordt zal heilig zijn.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Matteüs 8,23-27
Toen Hij aan boord ging, volgden zijn leerlingen Hem. Opeens werd de zee zo onstuimig dat de golven over de boot heen sloegen. Hij sliep. Ze maakten Hem wakker en riepen: ‘Heer, red ons, wij vergaan!' Hij zei: ‘Waarom zijn jullie bang, kleingelovigen?' Toen stond Hij op en bestrafte wind en zee, en het werd volkomen stil. De mensen stonden verbaasd en zeiden: ‘Wat is dat toch voor iemand, dat zelfs de wind en de zee naar Hem luisteren?'
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Zie, Heer, uw dienaars:
ons geschiede naar uw woord.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Jezus zit met de leerlingen in de boot en steekt het meer over. Tijdens de overtocht valt Hij in slaap. Plotseling breekt er een storm los. We ervaren net als de leerlingen onze kwetsbaarheid, ons gebrek aan echte veiligheid en bescherming. De golven slingeren de boot heen en weer. Jezus blijft slapen. De leerlingen zijn in de greep van angst en zijn verbijsterd over de slaap van hun meester. Hij lijkt zich niets van hen aan te trekken. "Heer, red ons, wij vergaan!". Het is een schreeuw van wanhoop, maar tegelijkertijd ook van vertrouwen, zoals ons gebed vaak is. Jezus lijkt onverschillig. Hoe vaak heeft ons kleine geloof ons niet doen denken dat de Heer ons niet verdedigt, ons niet helpt, ons niet beschermt. We vergeten echter dat Jezus in hetzelfde bootje zit als wij. Jezus wordt wakker en berispt de leerlingen omdat ze weinig geloof hebben. Ze hadden namelijk moeten weten dat je geen kwaad hoeft te vrezen als je bij de Heer bent. Zo staat in Psalm 23: "Al moet ik door dalen van duisternis en dood, ik ben voor geen onheil bang, want U bent bij mij". Jezus is niet onverschillig, maar sereen omdat Hij vertrouwt op de bescherming van de Vader. Tegenover die kalmte van Jezus geven de apostelen en ook wij blijk van weinig vertrouwen. Er is maar één woord van Jezus nodig en het kwaad trekt zich terug. Degenen die getuige waren van het tafereel - de evangelist lijkt te suggereren dat er niet alleen de leerlingen zijn, maar ook degenen die het misschien vanaf de kust hebben gezien - staan verbaasd. Leerling-zijn en bekering komen voort uit de verbazing over het woord van Jezus dat elke storm van het leven tot bedaren brengt, zelfs al denken wij dat we onvermijdelijk zullen zinken.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
