Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Ik ben de goede herder,
Mijn schapen luisteren naar mijn stem,
zij zullen één kudde en één schaapstal worden.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Matteüs 6,7-15
Gebruik bij het bidden geen omhaal van woorden zoals de heidenen, want die menen dat ze vanwege hun talrijke woorden verhoord zullen worden. Neem daar geen voorbeeld aan, want jullie Vader weet wat je nodig hebt, voordat je het Hem vraagt. Jullie moeten zo bidden: Onze Vader in de hemel,
uw naam worde geheiligd,
uw koninkrijk kome,
uw wil geschiede,
op aarde zoals in de hemel.
Geef ons vandaag het nodige brood,
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij hebben vergeven wie schulden heeft bij ons.
En breng ons niet in beproeving,
maar red ons van het kwaad.
Want als jullie de mensen hun overtredingen vergeven, zal je hemelse Vader ook jullie vergeven. Maar als jullie de mensen niet vergeven, zal je Vader jullie overtredingen ook niet vergeven.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Ik geef jullie een nieuw gebod:
gij moet elkander liefhebben.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Jezus maant zijn leerlingen aan om geen woorden te verspillen in het gebed. De essentie van bidden is ons totale vertrouwen in God stellen, in de zekerheid dat Hij ons niet in de steek zal laten en ons zal geven wat we nodig hebben. En Jezus leert dat bijzondere gebed dat het Onzevader is. We zouden kunnen zeggen dat het hele gebed als het ware al is samengevat in het eerste woord, "Vader", Abbà. Door dit woord op onze lippen te leggen, voltrekt ?Jezus een ware religieuze revolutie. De joodse traditie verbiedt om de naam van God te noemen. Het gebed "verlaagt" God niet tot ons, maar verheft ons tot de Vader "die in de hemel is". Het is daarom juist om te vragen om zijn wil te doen en dat zijn koninkrijk spoedig zal komen. Het tweede deel van het gebed gaat over het dagelijks leven. Jezus spoort ons aan om brood te vragen, ons dagelijks brood, zodat we de concreetheid van Gods liefde kunnen ervaren. En het is zowel het materiële brood als het brood van zijn woord. Twee broden, twee tafels, beide onmisbaar. En beide moeten vermenigvuldigd worden voor iedereen. En dan legt Hij ons een ernstig verzoek op de lippen: "Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren". Door onszelf als schuldenaren te erkennen, krijgen we weer de ware dimensie van wie we zijn voor God en voor onze naaste, en openen we ons hart om met de gevoelens van God hier op aarde te leven.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
