Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Ik ben de goede herder,
Mijn schapen luisteren naar mijn stem,
zij zullen één kudde en één schaapstal worden.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Matteüs 5,20-26
Want Ik zeg jullie: als jullie gerechtigheid niet méér betekent dan die van de schriftgeleerden en farizeeën, zul je het koninkrijk der hemelen zeker niet binnengaan.
Jullie hebben gehoord dat tot de ouden gezegd is: U zult niet doden. Wie doodt, zal uitgeleverd worden aan het gerecht. Maar Ik zeg jullie: ieder die zijn broeder een kwaad hart toedraagt, zal uitgeleverd worden aan het gerecht. Wie “leeghoofd” zegt tegen zijn broeder, zal uitgeleverd worden aan het Sanhedrin. En wie “domkop” zegt, zal uitgeleverd worden aan het hellevuur. Dus als je je offergave naar het altaar brengt, en je herinnert je daar dat je broeder iets tegen je heeft, laat dan je offergave daar voor het altaar achter, en ga je eerst verzoenen met je broeder, en kom dan terug om je offergave te brengen. Wees je tegenpartij welgezind zolang het nog kan en zolang je met hem onderweg bent, opdat je tegenpartij jou niet uitlevert aan de rechter, en de rechter aan de gerechtsdienaar, die je in de gevangenis zet. Ik verzeker je, je zult daar niet uitkomen voor je de laatste cent hebt betaald.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Ik geef jullie een nieuw gebod:
gij moet elkander liefhebben.
Alleluia, alleluia, alleluia !
De gerechtigheid van God is redding, geen veroordeling, ze is grenzeloze liefde, veel groter dan de menselijke gerechtigheid. Deze nieuwe wijze om de gerechtigheid te benaderen is voorwaarde om in het rijk der hemelen te komen. Jezus stelt hier geen nieuwe interpretatie van de wet voor en ook geen nieuwe juridische praktijk. Het gaat om een nieuwe wijze om de relatie tussen mensen te verstaan: het is de liefde die telt. In deze liefde worden de wet en de gerechtigheid vervuld. We moeten overstappen van een negatief gebod naar de positieve aanbeveling van de onvoorwaardelijke liefde. Voor Jezus en zijn leerlingen bestaan er geen vijanden. De liefde is gratis, verwacht geen terugbetaling, en is het hoogtepunt van de wet en de navolging. De onvoorwaardelijke liefde heeft zo'n hoge waarde dat ze zelfs de deelname aan de eredienst kan opschorten. Barmhartigheid is meer waard dan offergave. De eredienst, onze relatie met God, kan niet worden gescheiden van de liefde voor de mensen, in het bijzonder voor de armen. Dat is een specifieke dimensie van het evangelie die we nooit mogen vergeten. Jezus gebruikt het voorbeeld van een schuld die moet vereffend worden of van een lening die gevraagd wordt. Hij vraagt ons om onze geschillen bij te leggen en niet naar de rechter te stappen. Broederlijkheid en liefde voor de ander moeten het kenmerk zijn van het leven van de gemeenschap van leerlingen. We moeten weerstand bieden aan ons egocentrische instinct dat er voortdurend op uit is om allereerst ons eigen ik te bevredigen, dat onze eigen belangen voorop zet en dat broederlijkheid onmogelijk maakt. Jezus spoort ons aan om de liefde voor de anderen voorop te stellen en om ruimte te maken voor verzoening in plaats van onverschilligheid en conflict.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
