Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Gij zijt een uitverkoren stam,
een koninklijk priestervolk, een heilige natie,
een volk door God verworven
om zijn grote daden te verkondigen.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Matteüs 5,17-19
Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten op te heffen. Ik ben niet gekomen om ze op te heffen, maar om ze te vervullen. Want Ik verzeker jullie; eer hemel en aarde vergaan, zal er niet één punt of komma van de wet afgaan voor het allemaal gebeurd zal zijn. Wie één van die geringste geboden ontkracht en dat de mensen leert, zal de geringste genoemd worden in het koninkrijk der hemelen. Maar wie ze onderhoudt en leert, zal groot genoemd worden in het koninkrijk der hemelen.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Jullie zullen heilig zijn,
want Ik ben heilig, zegt de Heer.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Hoewel het evangelie zeer zeker nieuw is, is het geen volledige breuk met de Bijbelse traditie van het Eerste Testament. Integendeel, Jezus maakt duidelijk dat Hij gekomen is om het verbond van God met zijn volk, vastgelegd in de wet en de profeten, te vervullen. De hele geschiedenis van liefde die God met zijn volk verweven heeft, vanaf Abraham tot Johannes de Doper, vindt zijn vervulling in Jezus. De liefde die God heeft doen neerdalen uit de hemel om zijn volk te bevrijden uit de slavernij in Egypte, om het nabij te zijn tijdens de tocht door de woestijn en alle eeuwen daarna, vindt haar hoogtepunt in Jezus. De vonk van God is vervat in elk woord van de Schrift. Daarom mag het woord niet verloren gaan. Iedere keer dat het woord verloren gaat, dooft ook de vonk van God uit. Daarom zegt Jezus: "Eer hemel en aarde vergaan, zal er niet één punt of komma van de wet afgaan". Dit doet denken aan de aanbeveling van Franciscus van Assisi aan zijn broeders om elk stukje perkament dat op de grond gevallen is op te rapen. Het kan immers woorden van het evangelie bevatten, zei hij. Jezus zegt: "Wie één van die geringste geboden ontkracht [...] zal de geringste genoemd worden in het koninkrijk der hemelen". Jezus wil dat de gelovigen de hele Schrift ontvangen en dat het woord hun licht wordt. De leerling moet, in navolging van de Meester, in zijn dagelijks leven tot vervulling brengen wat er in de Schrift staat. En het hart van de Bijbel, de rode draad die door zijn pagina's loopt, kan worden samengevat met de aansporing van Jezus: "Wees dus volmaakt, zoals jullie hemelse Vader volmaakt is". Die volmaaktheid is de liefde.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
