De reis van Yaguine en Fodè
In 1999 willen Yaguine en Fodè, twee jongens van 15 en 14 jaar oud, Guinee verlaten om te gaan studeren in Europa. Daarom verbergen ze zich in het landingsgestel van een vliegtuig, waar ze tijdens de vlucht sterven van de kou. De twee jongeren hebben een brief bij zich.
Ze spreken over hun problemen, ook op school: "Help ons, we lijden enorm in Afrika. Help ons, we hebben problemen en kinderen hebben geen rechten. We hebben problemen op het vlak van oorlog, ziekte, voedsel. Wat de rechten van kinderen betreft, hebben we in Afrika en vooral in Guinee veel scholen, maar een groot gebrek aan opleiding en onderwijs, behalve op de particuliere scholen, waar je een goede opleiding en goed onderwijs kunt volgen. Maar dat kost veel geld en onze ouders zijn arm, ook al doen ze er alles aan om ons te eten te geven."
Yaguine zei altijd: "De dag dat ik naar Frankrijk ga, zal ik jullie allemaal helpen om te studeren."
De klas van Fodè bestond uit 107 personen. De school beschrijft: "Fodè begaf zich naar een gebouw van één verdieping met een dak van losliggende dakpannen om te gaan zitten in zijn klas, 6B. Het meubilair is pover: een schoolbord, enkele openingen in de muur om licht door te laten wanneer er geen elektriciteit is, en weinig bankjes waar de leerlingen op elkaar gepropt zitten."
De moeder van Yaguine vertelt: "Het enige dat hij wilde, was studeren, tegen elke prijs."
Brief van de jongeren uit Guinee Conakry
Uwe excellenties, leden en leiders van Europa,
Met eervol genoegen en groot vertrouwen schrijven we u deze brief om u te vertellen over het doel van onze reis en over het lijden van ons, kinderen en jongeren uit Afrika.
Maar eerst brengen we u onze meest uitgelezen, genegen en respectvolle groeten over, want u bent onze steun en hulp; dat bent u voor ons in Afrika, u bij wie wij om hulp moeten vragen. We smeken u erom, omwille van de liefde voor uw mooie continent, omwille van uw gevoel voor uw volkeren en families en bovenal van de liefde voor uw kinderen, die u evenzeer liefheeft als het leven zelf. En ook uit liefde en verlegenheid tegenover de almachtige God onze schepper, die u al die goede ervaringen, rijkdom en kracht gegeven heeft om uw continent zo goed op te bouwen en te organiseren, om het het mooiste en meest geliefde van de continenten te laten worden.
Dames en heren, leden en leiders van Europa, het is bij uw solidariteit en vriendelijkheid dat wij roepen om hulp in Afrika. Help ons, wij lijden enorm in Afrika. Help ons, we hebben problemen en kinderen hebben geen rechten. We hebben problemen op het vlak van oorlog, ziekte, voedsel, etc. Wat de rechten van kinderen betreft, hebben we in Afrika en vooral in Guinee veel scholen, maar een groot gebrek aan opleiding en onderwijs, behalve op de particuliere scholen, waar je een goede opleiding en goed onderwijs kunt volgen. Maar dat kost veel geld en onze ouders zijn arm en ze moeten ons te eten geven. Verder hebben wij geen sportclubs waar we kunnen leren voetballen, basketballen, tennissen, etc. Daarom vragen wij Afrikanen, en vooral wij Afrikaanse kinderen en jongeren, u om een grote organisatie die bijdraagt aan de vooruitgang van Afrika. Dus wanneer u ziet dat wij onszelf opofferen en ons leven riskeren, dan is dat omdat we teveel lijden in Afrika en omdat we u nodig hebben in de strijd tegen armoede en om een einde te maken aan de oorlog in Afrika. Toch willen studeren en vragen wij u ons te helpen om te studeren, om in Afrika te kunnen zijn zoals u. Tot slot vragen we u ons te verontschuldigen voor het feit dat we het hebben aangedurfd u deze brief te sturen, want aan u als volwassenen zijn wij veel respect verschuldigd. Maar vergeet u niet dat we bij u de zwakte van onze kracht in Afrika moeten betreuren.
Geschreven door twee Guinese kinderen, Yaguine Coita en Fodè Tounkara
