“Wij lijden enorm in Afrika, wij hebben vele problemen, kinderrechten worden niet gerespecteerd, we hebben oorlog, ziekte, gebrek aan voedsel…”
Zo schreven in augustus 1999 Yaguine en Fodè, twee jongens uit Guinee Conakry die stierven in het landingsgestel van het vliegtuig naar Brussel in een tevergeefse poging om deze brief met hun eigen handen te overhandigen “aan de heren verantwoordelijken van Europa”. Een schreeuw om hulp die symbool staat voor de situatie van kinderen en jongeren van het statistisch gezien jongste continent, dat tegelijkertijd de plaats is waar ondervoeding, analfabetisme en kindersterfte verontrustende cijfers bereiken.
De Gemeenschap van Sant’Egidio zet zich in Afrika in voor een dicht netwerk van Scholen van vrede dat inmiddels het hele continent omringt. De kinderen en jongeren moeten snel opgroeien, werken om het gezin te helpen en worstelen met school, die de kinderen in overvolle klassen en met dure boeken geen gegarandeerde opleiding biedt. Het zijn kinderen en adolescenten die slecht gevoed en gekleed zijn, wier gezondheid zwaar wordt getest door de levensomstandigheden en ziektes. Onder hen zijn ook vele kinderen die op straat leven en geen familiebanden hebben, voor wie de School van Vrede een gezin is die voor hen zorgt.
Voor al die kinderen bieden de Scholen van Vrede extra voeding en hulp bij inschrijving op school en bij het studeren. Bijzondere aandacht wordt er geschonken aan de gezondheid van het kind en de begeleiding voor de hele familie.
De eerste Scholen van Vrede ontstonden in Mozambique, dat nog altijd het land is met de meeste centra voor kinderen. Vandaaruit verspreidden de Scholen van Vrede zich over heel Afrika. Er scholen in de landen waar Engels, Frans of Portugees gesproken wordt.
