Voedsel, school, gebed. In het vluchtelingenkamp Pournara op Cyprus geven de "drie tenten" van Sant'Egidio verfrissing aan lichaam en geest

Sommigen noemen het gekscherend het "resort" van het Pournara-kamp, met de kinderclub, het restaurant, het (opblaasbare) zwembad en de gratis cursussen Engels, maar in de zondagse liturgie die op 6 augustus werd gevierd met een honderdtal vluchtelingen in het kamp, vonden de drie tenten waarin de gemeenschap elke middag vluchtelingen verwelkomt in het evangelie van de Transfiguratie hun diepste betekenis:
- de tent van het restaurant van de vriendschap, opdat iedereen recht heeft op brood, op voedsel
- de tent van de School van Vrede voor de kinderen
- de Engelse Schooltent omdat we allemaal moeten leren, omdat het woord iedereen helpt in dialoog te gaan.
Elke dag komen er ongeveer 500 mensen naar deze drie tenten. De Engelse school heeft ongeveer 50 studenten: het is de taal om te overleven, de taal die hen zal helpen een plaats te vinden in Europa.
De School van Vrede en de kinderspeelplaats trekken veel mensen aan. De kleintjes verschijnen om 17.00 uur aan de poort, heel stipt, voorzien van extra kleren, om zich in te schrijven voor een plons in het kleine opblaasbare zwembad, met gekleurde ballen, een echte 'luxe'.
De restauranttent biedt lekker eten en een toetje aan het eind, samen met het luisteren naar de verhalen van iedereen. Tegen 17.00 uur steekt er een lichte wind op, die ons verfrist van de hitte en de vermoeidheid van het kampleven en ervoor zorgt dat we nog wat langer willen blijven tot de poorten van het kamp worden gesloten. Want Pournara is een gesloten kamp, een hot-spot, van waaruit families niet kunnen vertrekken totdat ze geïdentificeerd zijn.
In de tenten van de vriendschap hervindt iedereen zijn waardigheid: "Ik ben niet alleen een vluchteling maar in de eerste plaats een mens", die ook anderen kan helpen om beter te leven. Een aantal jongeren uit Kameroen, Congo, Syrië, Pakistan en Afghanistan hebben zich bij de vrijwilligers van Sant'Egidio gevoegd voor het bedienen van de tafels en om de kleintjes te begeleiden. Sommigen van hen zijn nu bekende figuren: sinds vorig jaar zijn ze volwaardige 'Sant'Egidio-vrijwilligers' geworden. Ze wachten nog op de uitkomst van hun asielprocedure, maar ze reizen vanuit de dorpen op Cyprus om in het kamp te komen helpen. Elke avond wordt er gedanst en gezongen.... Moeilijk om te vertrekken!
In Larnaca, Nicosia en Pafos zijn veel opvangcentra voor alleenstaande minderjarigen. Er zijn meer dan 1.000 minderjarigen ondergebracht in de opvangcentra op Cyprus, naast degenen die nog steeds in het vluchtelingenkamp wachten vanwege plaatsgebrek.
Elk van de minderjarigen probeert te vragen om hereniging met een familielid in Europa, maar dit wordt meestal geweigerd: gebrek aan documenten, familieleden niet dichtbij genoeg. Wanneer het nieuws van de afwijzing komt, is dat wanhopig.
Vrijwilligers van de Gemeenschap organiseren uitstapjes naar het strand, 'Olympische Spelen', lunches en bezoeken met deze jongeren.
Het etnografisch museum in Nicosia was een ontdekking. Wat is een museum? Ze ontdekten het door de zalen te bezoeken en de geschiedenis van het eiland te traceren en foto's van zichzelf te nemen met de mannequins in historische kleding. Er is een verlangen om te begrijpen en te weten. Zo'n 30 asielkinderen in Nicosia komen elke dag naar de Engelse school in het San Giuseppe Instituut in Nicosia en vragen om hun huiswerk.
Veel tienermeisjes uit Somalië nemen sinds dit jaar met veel enthousiasme deel aan de activiteiten. Voor hen, veel te jong vertrokken, is praten de grootste behoefte. Uit hun whatsapp profielen blijkt een groot verlangen naar huis, naar familie: "Mama ik mis je".