Op zondag 26 januari viert de kerk de Zondag van het Woord van God, zoals dat is vastgesteld door paus Franciscus in zijn brief "Aperuit illis" (gepubliceerd op 30 september 2019, bij gelegenheid van de herdenking dat St. Hiëronimus 1600 jaar eerder gestorven was, de heilige geleerde en vertaler van de Heilige Schrift): "Door een specifieke zondag van het liturgische jaar aan het Woord van God te wijden, kan de Kerk opnieuw ervaren hoe de verrezen Heer de schat van zijn Woord voor ons opent om ons in staat te stellen de onuitputtelijke rijkdom ervan aan de wereld te verkondigen."
"Het is geen geringe beslissing - schrijft Andrea Riccardi - een besluit om een hele zondag toe te wijden aan een feest rondom het Woord van God. In zekere zin is het een analogie met Sacramentsdag, een hoogfeest dat zo geworteld is in de beleving van het christelijke volk, ingesteld in 1264 door paus Urbanus IV om de devotie van de eucharistie te bevorderen." De volledige tekst (Italiaans)
Een oecumenisch perspectief
De datum die gekozen is voor de viering, overweging en verspreiding van het Woord van God is de derde Zondag door het jaar. Dat is geen toevallige datum: hij is verbonden met de periode waarin de katholieke gelovigen uitgenodigd worden om de banden met de joden te versterken en te bidden voor eenheid onder de christenen.
Een vrucht van het Concilie
In de dogmatische constitutie Dei Verbum herinnert het Concilie eraan dat "De Kerk de Heilige Schrift, zoals ook het Lichaam des Heren zelf, altijd vereerd heeft, doordat zij, vooral in de heilige Liturgie, voortdurend van de tafel van het woord Gods en van het lichaam van Christus, het brood des levens neemt en het aan de gelovigen uitreikt."
Om barmhartigheid uit te oefenen
Aperuit Illis vervolgt: "Luisteren naar de Heilige Schrift om barmhartigheid uit te oefenen: het is een grote uitdaging in ons leven. Het Woord van God is ertoe in staat om ons de ogen te openen en ons te doen afzien van een verstikkend en onvruchtbaar individualisme, en de deur wijd te open zetten voor delen en solidariteit." Het woord van God vraagt steeds opnieuw aandacht voor de barmhartige liefde van de Vader die aan zijn kinderen vraagt om in de liefde te leven. Het leven van Jezus is de volle en perfecte uitdrukking van deze goddelijke liefde die niets voor zichzelf achterhoudt, maar zichzelf aan ieder aanbiedt, zonder reserve. In de parabel van de arme Lazarus vinden we een waardevolle aanduiding. Wanneer Lazarus en de rijke wrek sterven en de laatste ziet hoe Lazarus in de schoot van Abraham ligt, vraagt hij om de arme naar zijn broers te sturen om hen te waarschuwen dat zij de liefde voor de naaste moeten leven, om te voorkomen dat ook zij aan dezelfde martelingen onderworpen zullen worden. Het antwoord van Abraham is treffend: "Zij hebben Mozes en de profeten: laten ze naar hen luisteren." (Lc 16, 29)
