Więzienie, świat zamknięty, stał się z czasem miejscem rodzinnym, miejscem spotkania, odwiedzanym regularnie przez członków i wolontariuszy Wspólnoty Sant’Egidio. Wszystko to ma podłoże ewangeliczne. Sam Jezus identyfikuje się ze skazańcem: „byłem głodny, a daliście mi jeść; byłem spragniony, a daliście mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście mnie; byłem nagi, a przyodzialiście mnie; byłem chory, a odwiedziliście mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do mnie” (Mt 25, 35-36).
W końcu to przede wszystkim biedni kończą w więzieniu. Wielu skazanych to osoby będące w potrzebie: cudzoziemcy, osoby uzależnione, mężczyźni i kobiety, którzy żyją w bardzo trudnych warunkach; odwiedzali nasze stołówki, nasze centra i ulice, które są miejscem działania Sant’Egidio. Wizyta w więzieniu jest więc kontynuacją bliskości, posługi. Także wobec tego, kto zbłądził, czasami bardzo poważne. Tak jak powiedział Lorenzo Milani: „kto nie potrafi kochać ubogiego z jego błędami, nie kocha naprawdę go”. Wizyta w więzieniu to odrzucenie każdej izolacji, marginalizacji i zepchnięcia na peryferia.
Dla zatrzymanych wolontariusze ze Wspólnoty Sant’Egidio są światem zewnętrznym, który przecina bramy konstrukcji, w której pozostało bardzo niewiele z rzeczywistości poza kratami. Ich wizyty tworzą cenną więź, niezastąpiony most. Działania Sant’Egidio w więzieniu charakteryzują się uwagą słuchania, pragnieniem budowania przyjaźni z więźniami, są wyborem wierności i ciągłości mimo upływu czasu.
Bycie blisko tego, kto dostał wyrok oznacza towarzyszenie człowiekowi, który znajduje się w dramatycznym okresie swojego życia. Brak bycia wysłuchanym i brak odpowiedzi może prowadzić do ekstremalnych gestów. Dla tego kto został skazany, i w ten sposób odcięty od społeczeństwa, rozmowa z kimś kto nie jest krewnym, adwokatem czy sędzią, jest szansą na bycie dostrzeżonym jako osoba, odzyskanie godności, ponownym ożywieniem szacunku do samego siebie i do innych, znalezienia się na drodze do „reintegracji”. Odwiedziny mogą mieć decydujące znaczenie przede wszystkim dla tych, którzy nie mają nikogo, kto by do nich przychodził. W każdej sytuacji obecność osób spoza instytucji penitencjarnej wpływa pozytywnie na atmosferę w miejscu odosobnienia, wnosząc nieco mniej zepsutego i bardziej pogodnego oddechu.
Czasami wizyta nie jest osobista, ale korespondencyjna. W ostatnich latach wielu członków Wspólnoty nawiązało za pośrednictwem listów kontakty z osobami skazanymi na całym świecie. Korespondencja jest ważnym aspektem w ich więziennym życiu. Od zawsze była formą wyrażania wolnej myśli i ekspresji uczuć, pomagając zachować człowieczeństwo.
Oprócz wizyt i korespondencji Sant’Egidio zajmuje się także dystrybucją jedzenia, odzieży, materaców i urządzeń mających na celu polepszenie warunków higienicznych, szczególnie na Południu świata. Ważne jest także wsparcie ludzkie i psychologiczne, informacja na temat praw, obowiązujących norm, mediacje kulturowe dla cudzoziemców, dystrybucja książek i słowników, przygotowanie momentów wspólnego świętowania i socjalizacji, a także organizacja wydarzeń religijnych i katechez dla tych, którzy chcą brać w nich udział.
