Het zijn mooie en belangrijke dagen die we meemaken in Madrid. Vandaag is er ook nog een mooie zon die ons begeleidt op deze slotdag.
Het zijn belangrijke dagen omdat we onze blik opgericht hebben, maar ook naar beneden hebben gekeken. We hebben namelijk het hart van de vele problemen van deze wereld gezien: het leven van de armen, het milieu, het onrecht, het leven van de kinderen die niet naar school gaan en niet zijn ingeschreven bij de burgerlijke stand. Die te maken hebben met de oorlogen en hun gevolgen. Zoals Andrea Riccardi zegt: de oorlog is de moeder van alle armoede.
We vertrekken van deze dagen met het positieve inzicht dat er een engagement is van de religies, maar ook van mensen uit de wereld van wetenschap en cultuur en van velen die ons vergezeld hebben in deze dagen, om te zorgen voor ons gemeenschappelijke huis.
We hebben begrepen dat het gemeenschappelijke huis lijdt: door de milieucrises, door de oorlogen – de oorlog in Syrië duurt te lang met catastrofale gevolgen – door de uitbuiting van zovele mensen en in het bijzonder de migranten.
Wat voor zin heeft het om verdeeld te zijn tegenover dit alles?
Het enige wat we moeten doen is ons verenigen. Er is één God in de hemel en Hij vraagt ons om samen op te trekken, met het gebed en met onze dagelijkse inzet, om te werken zodat de wonden geheeld zullen worden en dit gemeenschappelijke huis, dat onze wereld is – waar wij allen een plek moeten hebben, een toekomst zal hebben, voor ons en voor de generaties die komen.
Het is belangrijk om te zien hoeveel jongeren deelgenomen hebben aan deze dagen met betrokkenheid en de wil om een nieuwe verantwoordelijkheid op zich te nemen. Want de wereld van morgen is van hen. Wij allen samen moeten hen helpen als moeders, vaders, oudere broers en zussen om zich in te zetten voor een toekomst van vrede. Een vrede zonder grenzen.
