Heilige Vader,
Mijn naam is Jafar, ik ben 15 jaar. Ik ben een Palestijnse Syriër uit Damascus. Ik ben hier met mijn moeder Rasha en mijn jongere broers Omar en Jenine.
Ik ben geboren in het kamp in Yarmouk, in de periferie van Damascus.
Tijdens de oorlog werd het kamp vele maanden belegerd.
Ik herinner me goed hoe het kamp gedurende anderhalve maand afgesloten was.
Niemand kon naar binnen en niemand kon naar buiten.
Er was geen eten.
We hebben een tijdlang alleen rijst gegeten.
Op een dag viel er een bom op een moskee vlakbij mijn huis, terwijl de mensen naar buiten kwamen.
Velen gingen dood.
Daarna zijn veel families gevlucht uit het kamp.
Wij bleven met slechts weinig anderen achter.
We zijn nog twee jaar in het kamp gebleven; het leven was er moeilijk en vaak was er een avondklok. We konden niet naar school gaan. Af en toe ging ik naar de school van de moskee.
Het was gevaarlijk om naar buiten te gaan om eten te halen, omdat er in het kamp gewapende groepen van Daesh waren, en buiten het kamp was het leger van de regering.
Mijn moeder is een keer met mijn broertje naar buiten gegaan om eten te halen, toen er vlakbij hen in het kamp een bom neerkwam.
Mama slaagde erin om Omar te beschermen, maar ze kreeg meerdere splinters in haar ogen.
Vandaag ben ik de ogen van mijn moeder, en spreek ik ook voor haar.
Enkele dagen later moesten we vluchten en gingen we naar Libanon, waar enkele familieleden van mama waren.
Ik was tien jaar oud.
Daar bleven we drie jaar in een kamp.
In 2016 ontdekten we dat er een mogelijkheid was om in Italië te komen dankzij de humanitaire corridors.
En we zijn aangekomen in Rome.
Nu gaan mijn broers en ik naar school.
Ik heb nieuwe vrienden gemaakt, ik speel voetbal en ik ben begonnen om naar de Jongeren voor Vrede te gaan.
Met hen ga ik op bezoek bij de ouderen.
Vader, ik weet dat u het goede wil voor iedereen, en in het bijzonder voor degenen die zoals wij hebben geleden onder de oorlog en hun land hebben moeten ontvluchten. Ik dank u voor uw genegenheid en voor uw woorden ter verdediging van de migranten.
Ik ben heel blij om in Italië te wonen, maar ik denk vaak aan Syrië.
En wanneer ik aan Syrië denk, komt er één belangrijk woord in me op: vrede.