Lesbos: Op het plein herdenken we samen met vluchtelingen degenen die nooit aankwamen. 'Sterven aan de hoop' blijft hier een tragische realiteit

het gebed, een stille mars en een bloemenkrans in zee

Ze waren met meer dan 200: inwoners van Lesbos en toeristen op vakantie, Europeanen van de Gemeenschap van Sant'Egidio, vluchtelingen uit Afghanistan, Syrië, Iran, Franssprekend Afrika en andere landen. Ze kwamen bijeen op het Sappho plein voor de wake 'Sterven aan de hoop', de herdenking van de omgekomenen op zee.

De herdenking werd geleid door pastor Martin Schneeberger, die in de zomer de katholieke gemeenschap op Lesbos ondersteunt en betrokken is bij Sant'Egidio in Amsterdam, samen met de Lutherse predikant Angelika Wagner van de Gemeenschap van Sant'Egidio in Duitsland. Koorleden vanuit de katholieke gemeenschap, vooral Franssprekende vluchtelingen uit Afrika, verzorgden samen met enkele Grieken en het koor van Sant'Egidio de zang.
Terwijl de namen gelezen werden van diegenen die afgelopen jaar hun leven verloren terwijl ze hoopten op redding in Europa, werden door jonge Afghanen, Grieken, Italianen en Congolezen bloemen neergelegd bij afbeeldingen die verschillende etappes van de verschrikkelijke reis uitbeelden. Sommige waren geschilderd door de vluchtelingen zelf, in het atelier van Eric en Philippa  Kempson, 'The Hope Project'.
 
Onder de aanwezige jongeren waren ook nabestaanden en overlevenden van de laatste schipbreuk in juni 2019, waarbij voor de kust van Lesbos zeven mannen en vrouwen uit Sub-Sahara Afrika omkwamen, onder wie twee kinderen, Fatima en Orsite. De leden van de Gemeenschap van Sant'Egidio waren diezelfde ochtend aanwezig bij de begrafenis van enkelen van hen.
 
Een Afghaans meisje uit de hotspot Moria las als vertegenwoordiger van alle moslim vluchtelingen een brief aan paus Franciscus voor, die werd overhandigd aan kardinaal Konrad Krajewski bij zijn bezoek aan Lesbos enkele maanden geleden. De brief drukte een roep om hulp uit en de hoop op de ene God.
Aan het einde van de ceremonie vormden de deelnemers een stoet tot aan de zee, om daar een bloemenkrans in zee te werpen ter ere van wie daar het leven verloor.
 
De ontroerende emoties van dit moment losten uiteindelijk op in een mix van Afghaanse, Afrikaanse en Syrische dansen die over het hele plein plaatsvonden.