Dit appel, dat vertaald is in verschillende talen en internationaal is verspreid (zie de eerste ondertekenaars onderaan de tekst), komt voort uit de bezorgdheid van de Gemeenschap van Sant'Egidio voor de toekomst van onze samenleving.
Het is gericht aan allen, burgers en instellingen, om tot een beslissende mentaliteitsverandering te komen die nieuwe initiatieven voortbrengt voor de ouderen op sociaal en gezondheidsvlak.
ZONDER OUDEREN IS ER GEEN TOEKOMST
Appel om onze samenlevingen te re-humaniseren. Nee tegen selectieve gezondheidszorg
Tijdens de pandemie van Covid-19 zijn de ouderen in veel Europese landen en elders in gevaar. De dramatische cijfers van overledenen in de instellingen doen ons huiveren.
Er valt veel te herzien in de systemen van de publieke gezondheidszorg en in de goede praktijken die nodig zijn om iedereen te bereiken en effectief te verzorgen, om de institutionalisering te overwinnen. We zijn bezorgd door de trieste verhalen van de massale sterfte van ouderen in instellingen. Het idee komt op dat hun levens geofferd zouden kunnen worden om anderen te redden. Paus Franciscus spreekt over de "cultuur van het afval": de ouderen wordt het recht ontzegd om als personen gezien te worden. Ze zijn alleen een nummer en in bepaalde zaken zelfs dat niet.
In talloze landen groeit, tegenover de grote behoefte aan zorg, een gevaarlijk model dat "selectieve gezondheidszorg" bevordert, dat het leven van de ouderen als rest beschouwt. Hun grote kwetsbaarheid, de voortgang van de jaren, de mogelijke andere pathologieën die zij hebben, rechtvaardigen een 'keuze' in het voordeel van degenen die jonger en gezonder zijn.
Toegeven aan deze praktijk is vanuit humanitair en juridisch oogpunt onacceptabel. Het is dat ook vanuit een religieuze kijk op het leven, maar zeker ook in de logica van de rechten van de mens en vanuit de medische ethiek. Geen enkele noodsituatie kan gebruikt worden ter legitimatie om af te wijken van deze principes. De stelling dat een kortere levensverwachting een 'legale' vermindering van haar waarde met zich meebrengt is vanuit juridisch oogpunt barbarij. Dat dit zou worden opgelegd (door de staat of door een gezondheidsautoriteit) buiten de wil van de persoon zelf, is een verdere onacceptabele uitholling van de rechten van het individu.
De bijdrage van de ouderen blijft onderwerp van belangrijke overdenkingen in alle beschavingen en is fundamenteel voor het sociale netwerk van solidariteit tussen de generaties. De generatie die heeft gevochten tegen dictaturen, zich heeft ingezet voor de heropbouw na de Tweede Wereldoorlog en Europa heeft opgebouwd kunnen we niet laten sterven.
Wij geloven dat het nodig is om krachtig de beginselen te bevestigen van gelijke behandeling en van het universele recht op gezondheidszorg, die in de loop der eeuwen verworven zijn. Dit is het moment om alle nodige middelen aan te wenden voor de bescherming van een groter aantal levens en om de toegang tot gezondheidszorg voor allen te humaniseren. De waarde van het leven blijft gelijk voor iedereen. Wie het kwetsbare en broze leven van de ouderen afschrijft, reduceert de waarde van het leven van allen.
Met deze oproep drukken wij ons verdriet en onze bezorgdheid uit over het grote aantal gestorven ouderen in de afgelopen maanden en spreken we de wens uit van een morele revolutie om de zorg voor ouderen een andere wending te geven, zodat vooral de meest kwetsbaren nooit als een last of, erger nog, als nutteloos beschouwd zullen worden.
Eerste ondertekenaars:
Andrea Riccardi, historicus, stichter van de Gemeenschap van Sant’Egidio
Romano Prodi, voormalig minister-president van Italië en voormalig voorzitter van de Europese Commissie
Jeffrey D. Sachs, directeur van het UN Sustainable Development Solutions Network
Jürgen Habermas, filosoof, Duitsland
Aleksandra Dulkiewicz, burgemeester van Danzig, Polen
Simonetta Agnello Hornby, schrijfster, VK
Manuel Castells, professor in de sociologie aan de University of California Berkeley, Spanje
Irina Bokova, voormalig directeur-generaal van UNESCO, lid van het Hoog Comité voor Broederschap onder de Mensen, Bulgarije
Mark Eyskens, voormalig minister-president van België
Hans Gert Pöttering, voormalig voorzitter van het Europees Parlement, Duitsland
Felipe González Márquez, voormalig minister-president van Spanje
Marie De Hennezel, psycholoog, Frankrijk
Jean-Pierre Denis, directeur van tijdschrift La Vie, Frankrijk
Kardinaal Matteo Zuppi, aartsbisschop van Bologna
Adam Michnik, essayist, directeur van Gazeta Wyborcza, Polen
Michel Wieviorka, socioloog, president van de Fondation Maison des Sciences de l'Homme de Paris, Frankrijk.
Giuseppe De Rita, stichter van CENSIS, Italië
Stefania Giannini, vicedirecteur-generaal bij UNESCO
Maria Antónia Palla – journalist, Portugal
Navi Pillay, rechter, voorzitter van ICDP, Zuid-Afrika
Annette Schavan, voormalig federaal minister van Onderwijs en Onderzoek, Duitsland
