Wspólnota Sant’Egidio z biegiem lat wzmacniała swoje przekonanie o tym, że osoby starsze mogą stać się zaczątkiem zmiany opinii oraz zmian na płaszczyźnie ochrony życia i podstawowych praw człowieka. W latach 90-tych zostały przeprowadzone dwie duże kampanie informacyjne, „List Marii” i „List Anny”. Dwie starusze kobiety, które poprzez list otwarty podpisany przez prawie milion osób publicznie proszą, jedna aby o to, by nie musiała iść do domu opieki, druga o to, by znalazł się ktoś, kto poświęci jej godzinę czasu, godzinę towarzystwa, by mogła odnaleźć swoje miejsce w społeczeństwie.
„List Marii” uwidocznił problem wspólny dla tysięcy starszych osób, pomógł sformułować możliwe rozwiązania, ale przede wszystkim rozpowszechnić zmianę światopoglądu tak, by podkreślić znaczenie usług opiekuńczych świadczonych w domach jako alternatywy dla masowej instytucjonalizacji.
„List Anny” jest bardzo prosty i bezpośredni, napisany przez osobę starszą przyjętą do domu opieki. Nie jest to list oskarżający. Anna nie tylko porusza i opisuje warunki życia starszych osób przebywających w instytucjach. Prosi o przyjaźń i zaangażowanie, aby ulżyć samotności tego, który przebywa w instytucji. To prośba o towarzystwo, ale także propozycja przyjaźni, która podkreśla głęboką godność zinstytucjonalizowanych osób starszych. Postulat zawarty w liście nie dotyczy jedynie tego, by coś zrobić, chociaż to również jest ważne, ale przede wszystkim jest wolą, by przerwać samotność tego, kto przebywa w domu opieki, jak i tego, kto pozostaje na zewnątrz.
Ten list to propozycja przyjaźni dla wszystkich. Rodzi się z przekonania, że osoby starsze, nawet wtedy, kiedy przebywają w domach opieki, są ogromnym bogactwem w znaczeniu etycznym, ludzkim, obywatelskim, solidarności społecznej i użyteczności dla innych.
Propozycja listu od Anny została zebrana przez Młodych dla Pokoju ze Wspólnoty Sant’Egidio. Najmłodsze pokolenia często nie rozumieją, jakie znaczenie ma historia, a co za tym idzie, ważna część ich własnej tożsamości. Istotnym elementem jest również odnalezienie się w życiu, które oddaliło od siebie młodych i starszych utrudniając dialog międzypokoleniowy. Osoby starsze mogą opowiedzieć swoje historie, opowiedzieć o horrorze wojny oraz o wartości pragnienia i obrony pokoju. Z tych ważnych spotkań zrodziły się doświadczenia przyjaźni, bogate między innymi w wartość edukacyjną. Jeżeli starsi dostają od młodych radość, to prawdą jest również, że młodzi odnajdą w nich starszych przyjaciół, którzy pomagają im wzrastać, dojrzewać i rozumieć wartość życia.
