Obiad Bożonarodzeniowy z ubogimi, to tradycja Wspólnoty Sant’Egidio, począwszy od 1982 roku, gdy mała grupa osób ubogich została zaproszona i zasiadła razem do świątecznego stołu w bazylice Matki Bożej na Zatybrzu. Było około 20 zaproszonych: niektóre starsze osoby z dzielnicy, z którymi przyjaźniliśmy się od jakiegoś czasu, a które tego dnia zostałyby same, oraz niektóre osoby bezdomne poznane na ulicach Rzymu.
Minęło 35 lat od tego pierwszego obiadu: od tamtego czasu stół powiększał się z roku na rok, a do Zatybrza dołączyło wiele części świata, w których Wspólnota jest obecna.
To wyjątkowe Boże Narodzenie, które w 2016 roku zaangażowało 200 tysięcy osób w ponad 70 różnych krajach: osoby żyjące na ulicy, w domach pomocy, w więzieniach - wszyscy ci, którym Wspólnota pomaga przez cały rok i wielu innych, którzy dołączają podczas świąt.
Dlaczego właśnie w Boże Narodzenie Wspólnota chce spotkać się z ubogimi przy świątecznym stole?
Wspólnota to rodzina zgromadzona wokół Ewangelii. Dlatego w Boże Narodzenie, kiedy rodziny na całym świecie jednoczą się przy stole, Wspólnota świętuje razem z ubogimi, którzy są naszymi krewnymi i przyjaciółmi.
Święty Franciszek mówił o Bożym Narodzeniu, że to „święto świąt”, a więc powinno objąć wszystkich, nie wykluczając nikogo. Tomasz z Celano opowiadał, że „Franciszek chciał, aby w tym dniu żebracy byli nasycani przez bogatych i by nawet woły i osły otrzymywały racje żywnościowe i siano bardziej obfite niż zwykle”.
W Greccio, miejscowości w Lazio, w której przygotował po raz pierwszy żłóbek, święty Franciszek stawił się na uczcie braci ubrany jak biedak, żeby przypomnieć im, że wszyscy muszą uczestniczyć w świętowaniu, przede wszystkim ubodzy.
W Boże Narodzenie jednoczą się rodziny na całym świecie, kupują prezenty, aby obdarować się nimi pod choinką, nakrywają świąteczny stół: dla tego, kto nie ma nikogo, te święta- bardziej niż wszystkie inne- stają się naprawdę smutnym czasem.
Dlatego właśnie w tym dniu, kiedy Jezus rodzi się w ubóstwie dla zbawienia świata Wspólnota pragnie spotkać się razem jak wielka rodzina, gdzie wszyscy mogą poczuć się jak we własnym domu: to najpiękniejszy obraz, który tłumaczy jasno i w sposób wyjątkowy co oznacza być z ludźmi, przede wszystkim z najbardziej ubogimi.
