Od samego początku Wspólnota żyła świadomością, że Ewangelia jest Dobrą Nowiną skierowaną do wszystkich i że każdy człowiek, bez względu na problemy z ekspresją, trudności fizyczne, intelektualne, społeczne czy egzystencjalne, może spotkać Jezusa i postawić Ewangelię w centrum swojego życia i szczęścia.
Z tego powodu, począwszy od lat 80. – kiedy w Kościele miała miejsce szeroka debata na temat możliwości udzielania im sakramentów – Sant'Egidio towarzyszyło wielu osobom niepełnosprawnym na drodze inicjacji chrześcijańskiej, odkrywając głęboką wiarę wielu z nich i ich potrzebę poznania Jezusa, modlitwy i życia Ewangelią.
Przez lata Sant'Egidio rozwinęło oryginalną metodę katechetyczną, która doprowadziła do publikacji tomów „Jezus dla przyjaciela” i „Ewangelia dla wszystkich”. Są to katechezy przeznaczone głównie na niedziele i dlatego związane z liturgią, podczas której Słowo Boże, choć z uwzględnieniem trudności każdej osoby niepełnosprawnej, pozostaje w centrum i jest przekazywane w prosty i integralny sposób. Ewangelie są najlepszą katechezą; ich charakter narracyjny pomaga opowiadać i rozmawiać o spotkaniu z Jezusem.
Tekstom towarzyszą rysunki lub inne obrazy artystyczne, które ułatwiają skupienie się na wszystkich szczegółach historii Ewangelii, i pomagają – jak we współczesnej Biblii pauperum – nawet tym, którzy nie potrafią czytać i pisać, aby zapamiętali to, co usłyszeli. Także pieśni, z oryginalną muzyką i słowami zaczerpniętymi z fragmentów Ewangelii, wspierają drogę wiary. Przez lata setki ludzi otrzymały sakramenty chrztu, pojednania, eucharystii, bierzmowania i małżeństwa po przygotowaniu przez Wspólnotę.
Spotkania nie mają jednak na celu wyłącznie przygotowania do sakramentów: jak dla wszystkich chrześcijan, katechezy towarzyszą wędrówce wiary i odbywają się w ciągu całego roku liturgicznego.
Jezus jest Przyjacielem i nigdy nas nie opuszcza: to zdanie dobrze podsumowuje świadomość wiary osób niepełnosprawnych i natychmiast oddaje aspekt postaci Jezusa, syna Bożego, który objawił pełnię miłości Ojca do nas właśnie w przyjaźni (zob. J 15, 12-15). Dlatego „Przyjaciele” to nazwa, którą wybrały dla siebie osoby niepełnosprawne w Sant’Egidio.
We Wspólnocie osoby niepełnosprawne żyją szczególnym charyzmatem, jakim jest radość i komunikacja. Radość pochodzi ze świadomości bycia przyjętym we Wspólnocie, bycia docenionym i kochanym. Kruchość i słabość nie budzą już strachu i mogą stać się siłą, która otwiera na innych i pomaga żyć w przyjaźni ze wszystkimi. Można to opisać słowami z rozdziału 2 Dziejów Apostolskich, kiedy mówi się o uczniach, że „cały lud odnosił się do nich życzliwie” i wielu przyłączało się do nich.
Osoby niepełnosprawne podzielają miłość Wspólnoty do najbiedniejszych: nikt w rzeczywistości nie jest tak słaby czy biedny, by nie mógł pomóc biedniejszemu niż on sam. Jest to odwrócenie mentalności, według której osoba niepełnosprawna jest tylko kimś, komu należy pomagać i asystować. Od 1984 r. grupy osób niepełnosprawnych odwiedzają co tydzień do niektóre domy starców w Rzymie i w innych miastach, aby spotykać osoby starsze i wspólnie z nimi świętować. Inni odwiedzają osoby niepełnosprawne w instytutach, szczególnie w okresie świąt Bożego Narodzenia i latem. Za sprawą sprzedaży prac, które niepełnosprawni malują na warsztatach artystycznych, wspierają oni program DREAM w celu zapobiegania AIDS i leczenia pacjentów w Afryce. Niektóre grupy przygotowują kanapki i gorące napoje dla bezdomnych, a następnie rozdają je na ulicach miast, inni aangażują się w walkę z karą śmierci i korespondują z osobami skazanymi na śmierć.
