MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

VI niedziela zwykła
Wspomnienie Onezyma, niewolnika Filemona, brata w wierze apostoła Pawła.

Pierwsze czytanie

Jeremiasza 17,5-8

To mówi Pan:
«Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku
i który w ciele upatruje swą siłę,
a od Pana odwraca swe serce.
Jest on podobny do dzikiego krzaka na stepie,
nie dostrzega, gdy przychodzi szczęście:
wybiera miejsca spalone na pustyni,
ziemię słoną i bezludną.
Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu,
i Pan jest jego nadzieją.
Jest on podobny do drzewa zasadzonego nad wodą,
co swe korzenie puszcza ku strumieniowi;
nie obawia się, skoro przyjdzie upał,
bo utrzyma zielone liście;
także w roku posuchy nie doznaje niepokoju
i nie przestaje wydawać owoców.

Psalm responsoryjny

Psalm 1

Błogosławiony, kto zaufał Panu.

Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych, +
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.

On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie,
liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.

Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.  
 

Drugie czytanie

1 List do Koryntian 15,12.16-20

Jeżeli zatem głosi się, że Chrystus zmartwychwstał, to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania? Skoro umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach. Tak więc i ci, co pomarli w Chrystusie, poszli na zatracenie. Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania.
Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli.

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Łukasza 6,17.20-26

Zeszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu; A On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił:
«Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże.
Błogosławieni wy, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni.
Błogosławieni wy, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.
Błogosławieni będziecie, gdy ludzie was znienawidzą, i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego podadzą w pogardę wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom.

Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą.
Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie.
Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie.
Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

We could call this Sunday the "Sunday of the beatitudes" or the "Sunday of happiness." After spending the night in prayer, Jesus comes down from the mountain and finds himself faced with a very large crowd. They all wanted to listen to him, touch him, and feel him close by. With some astonishment, the evangelist notes that even people "troubled with unclean spirits" had come to be freed from their sickness. They were all waiting for a new and better life, and they hoped to find it through that young prophet from Nazareth, "power came out from him and healed all of them."
Seeing the crowd, Jesus decided to begin a new phase of his mission with one of his most important sermons, the sermon of the Beatitudes. These words are addressed to those poor people, to those who were excluded from happiness to those who were insulted and rejected, to those who were begging for health and healing even by trying to touch even the hem of that prophet's robe.
Jesus says to the poor and the sick that they are blessed because God chose to take care of them, before others. Jesus himself shows this: through him, God gives bread to those who are hungry and transforms the cries of the afflicted and the sadness of the desperate into joy. The kingdom belongs to the poor, starting now, because God chose to be on their side. This Gospel passage is not the fruit of an easy and superficial moralism about the "good poor," as if their difficult situation made them morally superior to others. No, the poor are like us all, good and bad. Their beatitude does not come from their condition, but from having God close by, as a friend and defender. It is the Gospel that reveals it. In this sense the Gospel is "good news" for the poor and the weak, for the sick and the afflicted, for the prisoners and for those who need help in any away.
The Gospel adds four "woe to you" statements to the four that say, "blessed are you." These "woes" are addressed to the rich, to those who are satisfied, to those who laugh now, to those who are always praised. "Woe," because in those moments it is easier to feel self-sufficient and not all in need, even for God. "Woe to us," when we allow the rich person in us to prevail. Jesus does not want to exalt poverty itself or condemn wealth itself. Salvation does not depend on our status or condition of life but on being aware that we are children of God and loved by Him.