MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Uroczystość Chrztu Panskiego

Pierwsze czytanie

Izajasza 40,1-5.9-11

«Pocieszcie, pocieszcie mój lud!» - mówi wasz Bóg.
«Przemawiajcie do serca Jeruzalem
i wołajcie do niego,
że czas jego służby się skończył,
że nieprawość jego odpokutowana,
bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób
za wszystkie swe grzechy»,
Głos się rozlega: «Drogę dla Pana
przygotujcie na pustyni,
wyrównajcie na pustkowiu
gościniec naszemu Bogu!
Niech się podniosą wszystkie doliny,
a wszystkie góry i wzgórza obniżą;
równiną niechaj się staną urwiska,
a strome zbocza niziną gładką.
Wtedy się chwała Pańska objawi,
razem ją wszelkie ciało zobaczy,
bo usta Pańskie to powiedziały».
Wstąpże na wysoką górę,
zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie!
Podnieś mocno twój głos,
zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem!
Podnieś głos, nie bój się!
Powiedz miastom judzkim:
«Oto wasz Bóg!»
Oto Pan Bóg przychodzi z mocą
i ramię Jego dzierży władzę.
Oto Jego nagroda z Nim idzie
i przed Nim Jego zapłata.
Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę,
gromadzi [ją] swoim ramieniem,
jagnięta nosi na swej piersi,
owce karmiące prowadzi łagodnie.

Psalm responsoryjny

Salmo non trovato :

Drugie czytanie

List do Tytusa 2,11-14; 3,4-7

Ukazała się bowiem łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków. Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego.

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Chwała Bogu na wysokościach,
a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Łukasza 3,15-16.21-22

Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem. Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie».

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Alleluja, alleluja, alleluja.
Alleluja, alleluja, alleluja.
Alleluja, alleluja, alleluja.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

Dziś jesteśmy prowadzeni nad brzeg Jordanu, gdzie Jan głosił nawrócenie i udzielał chrztu pokuty. Wielu przybyło do niego, aby przyjąć chrzest i odnowić swoje serca. Wyszli ze swoich domów, opuścili swoje codzienne miejsca i udali się do tego miejsca, z dala od Jerozolimy. Panowało powszechne przekonanie, że właśnie tam - gdzie starożytny lud Izraela przekroczył Jordan, aby wejść do ziemi obiecanej - Pan ponownie objawi swoją wyzwalającą moc. Łukasz zauważa, że cały lud "czekał". Jezus również opuścił Nazaret, aby udać się w to miejsce wraz z tłumem: słuchał Chrzciciela i oczekiwał na objawienie się mocy Bożej. Tego dnia Jezus mieszał się z tłumem, czekając na swoją kolej, stojąc w szeregu jak wszyscy inni. Nikt nie zdawał sobie sprawy, kim był ten młody człowiek z Nazaretu. Jan, którego serce było ukształtowane przez modlitwę i którego oczy były zapatrzone w Pismo Święte, gdy tylko zobaczył zbliżającego się Jezusa, wyczuł, że jest on wysłannikiem Boga i z tego właśnie powodu nie był godzien nawet rozwiązać sznurowadeł jego sandałów.
Po raz kolejny Jezus objawia się w pokorze. Nie stracił jej wraz z wiekiem, w przeciwieństwie do nas, którzy im bardziej się starzejemy, tym silniejsi i bardziej niezależni się czujemy. Jezus, w swojej pokorze Syna, przyjął zstępującego na Niego Ducha, który w pełni zawładnął Jego sercem i umysłem. Gdy zgromadzony na modlitwie zanurzył się w wodzie, aż prawie zniknął z oczu obecnych, oto otworzyły się niebiosa. Był to moment oczekiwany przez zastępy proroków. Izajasz wołał: "Gdybyś rozdarł niebiosa i zstąpił!" (63,19). Ta starożytna modlitwa została w pełni wysłuchana: "Niebiosa się otworzyły i Duch Święty zstąpił na Niego" (Łk 3:21-22). Było to wypełnienie modlitwy, którą sam Jezus wzniósł do Ojca, gdy był zanurzony w wodzie. Ojciec odpowiedział Mu: "Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie pokładam upodobanie". Smutne niebiosa ludzi otworzyły się i pojawił się nowy i wielki plan Bożej miłości do wszystkich ludzi. Nowy czas zaczyna się także dla Jezusa. W to święto Chrztu Jezusa my również jesteśmy zaproszeni do zanurzenia się w Jezusowym planie miłości. Przyjmijmy Ducha Pańskiego i pozwólmy się Mu prowadzić, abyśmy byli Jego uczniami wszędzie tam, gdzie nas pośle.