MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Niedzielna liturgia
Słowo boże każdego dnia

Niedzielna liturgia

I Niedziela Adwentu.
Wspomnienie błogosławionego Karola od Jezusa (Karola de Foucauld), „uniwersalnego brata”, zabitego w 1916 r. na pustyni algierskiej, gdzie żył w modlitwie i braterstwie z ludem Tuaregów.
Czytaj więcej

Libretto DEL GIORNO
Niedzielna liturgia
Niedziela, 1 Grudzień

I Niedziela Adwentu.
Wspomnienie błogosławionego Karola od Jezusa (Karola de Foucauld), „uniwersalnego brata”, zabitego w 1916 r. na pustyni algierskiej, gdzie żył w modlitwie i braterstwie z ludem Tuaregów.


Pierwsze czytanie

Jeremiasza 33,14-16

Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu. W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomstwo sprawiedliwe; będzie wymierzać prawo i sprawiedliwość na ziemi.
W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: "Pan naszą sprawiedliwością".

Psalm responsoryjny

Psalm 25

Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę.

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Dobry jest Pan i łaskawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy ubogich dróg swoich.

Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski
dla strzegących Jego praw i przymierza.
Bóg powierza swe zamiary swoim czcicielom
i objawia im swoje przymierze.
 
 

Drugie czytanie

1 List do Tesaloniczan 3,12-4,2

A Pan niech pomnoży liczbę waszą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi. A na koniec, bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu - jak już postępujecie - stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa.

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Łukasza 21,25-28.34-36

Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie».


Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

Jesus' words about the end of the time regard also our time. The Gospel warns us about the upheavals that will occur "in the sun, the moon, and the stars, and on the earth distress among confused nations." The vision includes humanity and the entirety of creation. It is the distress of the many nations still scarred by war and conflicts, the distress of the millions of people, young and old, who continue to suffer from hunger; the distress of those forced to flee from their homelands, who find no one to help or welcome them; the distress of the many elderly people who are abandoned and left alone. The number of the "people who die out of fear" and close up in themselves is growing. It is easy to fall into resignation and let the hope of a new world and a better life for oneself and for others fade.
The Lord did not give up hoping on men and women and changing their hearts; the jubilee time that we are preparing to live with the next opening of the Holy Door, reminds us of it in a special way. The time of Advent returns in this difficult time of human history in order to give back hope to a lost world; it returns to soften the hardened hearts, open the minds of those who think only of themselves, open the ears of those who listen only to their reasons, and open the eyes of those who do not look beyond themselves. Jesus exhorts us: "Stand up and raise your heads, because your redemption is drawing near." It is time to stand up. Jesus asks us to be awake, but not in that deaf wake of the inhabitants of Bethlehem who in their laziness did not open their doors to the coming Lord. Bitter is the notation of the evangelist: "There was no room for them."
This time of Advent is given us to help us stay awake, lift our eyes to the Lord and invoke his coming. May the coming days be a time of listening and reflection, love and fraternity. The Word of God be the lamp that illuminate our steps and the fire that will warm our hearts. We hear the Apostle Paul's blessing to the Thessalonians addressed also to us: "And may the Lord make you increase and abound in love for one another and for all, just as we abound in love for you" (1 Thess 3:12). This Advent is a new time of grace, a time to renew our heart and go towards our brothers and sisters and mostly towards the poor with open arms. to listen to the Gospel and renew our love for others. It is on this path that we will encounter the Lord. Let us insistently say: "Come, Lord Jesus!"

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.