Wspomnienie poświęcenia bazyliki Santa Maria in Trastevere w Rzymie. W tym kościele co wieczór modli się Wspólnota Sant'Egidio. Czytaj więcej
Wspomnienie poświęcenia bazyliki Santa Maria in Trastevere w Rzymie. W tym kościele co wieczór modli się Wspólnota Sant'Egidio.
Czytanie Slowa Bozego
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
To jest Ewangelia biednych,
wyzwolenie dla więźniów,
wzrok dla niewidomych, wolność
dla prześladowanych.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Łukasza 17,26-37
Jak działo się za dni Noego, tak będzie również za dni Syna Człowieczego: jedli i pili, żenili się i za mąż wychodziły aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki; nagle przyszedł potop i wygubił wszystkich. Podobnie jak działo się za czasów Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali, lecz w dniu, kiedy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i wygubił wszystkich; tak samo będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi.
W owym dniu kto będzie na dachu, a jego rzeczy w mieszkaniu, niech nie schodzi, by je zabrać; a kto na polu, niech również nie wraca do siebie. Przypomnijcie sobie żonę Lota. Kto będzie się starał zachować swoje życie, straci je; a kto je straci, zachowa je. Powiadam wam: Tej nocy dwóch będzie na jednym posłaniu: jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony. Dwie będą mleć razem: jedna będzie wzięta, a druga zostawiona». Pytali Go: «Gdzie, Panie?» On im odpowiedział: «Gdzie jest padlina, tam zgromadzą się i sępy».
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Syn człowieczy przyszedł służyć,
kto chce być wielki, niech służy innym
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Jezus ostrzega uczniów, aby byli czujni "w owym dniu" i "w owej nocy". Czujność obejmuje wolność od przywiązania do rzeczy i własnych tradycji. Tak, oderwanie się od świata, od rzeczy, od posiadania - niezależnie od tego, czy dotyczy rzeczy małych czy wielkich - jest decydującym warunkiem, by w sercu zagościło królestwo Boże. Musimy oderwać się również od tego, co uważamy za nasze najwyższe dobro: życia, które w rzeczywistości często marnujemy lub wyrzucamy. Jezus dobrze wyjaśnia drogę zbawienia lub, jeśli wolimy, sposób zrozumienia sensu naszej egzystencji: "Kto będzie się starał zachować swoje życie, straci je; a kto je straci, zachowa je". Co to oznacza? Ewangelista Łukasz wcześniej zacytował te słowa, dodając "ze względu na mnie". Jezus prosi ucznia, aby poświęcił swoje życie, całe swoje życie, służąc Ewangelii, naśladując Jezusa i uczestnicząc w Jego planie miłości. W ten sposób możemy je utrzymać, a nawet sprawić, by wzrastało. Jeśli pozostaniemy z Panem, zbierzemy z Nim owoce królestwa. Z drugiej strony, ten, kto pozostaje tylko ze sobą, to znaczy spędza swoje życie tylko dla siebie, rozprasza się i nic nie zbiera. Kiedy nadejdzie wyznaczony dzień - mówi dalej Jezus - nie liczy się przynależność, ale wybór Jezusa i Jego dzieła. Wszystko zależy od serca, od tego, gdzie je skierowaliśmy.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
