MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Modlitwa z Maryją
Słowo boże każdego dnia

Modlitwa z Maryją

Uroczystość św. Józefa, małżonka Maryi, który w pokorze „bierze ze sobą dziecię”. Rocznica rozpoczęcia posługi pasterskiej przez papieża Franciszka. Czytaj więcej

Libretto DEL GIORNO
Modlitwa z Maryją
Wtorek, 19 Marzec

Uroczystość św. Józefa, małżonka Maryi, który w pokorze „bierze ze sobą dziecię”. Rocznica rozpoczęcia posługi pasterskiej przez papieża Franciszka.


Czytanie Slowa Bozego

Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.

Duch Pana jest nad Tobą,
Dziecię, które zrodzisz, będzie nazwane świętym.

Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.

Mateusza 1,16.18-21.24

Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie,

 

Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.

Oto my, Panie, Twoi słudzy,
Niech się nam stanie według Twego Słowa.

Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.

Dziś Kościół obchodzi uroczystość Świętego Józefa, męża Maryi. On, potomek rodu Dawida, miał za zadanie powiązać Jezusa z genealogią rodu Dawida, z którego pochodzili patriarchowie, do których Bóg przemawiał w snach, i sprawić, by mały Jezus powrócił na drogę z Egiptu do ziemi obiecanej, włączając ją całkowicie w historię Izraela, aby uczynić go dziedzicem Bożych obietnic. Józef, mąż milczenia, dzień po dniu poznawał wolę Pana i był jej posłuszny. Starożytna legenda głosi, że umarł w wielkim pokoju, jaki dał mu Jezus, dlatego też w tradycji zachodniej wkrótce zaczęto go wzywać, jako patrona dobrej śmierci. Kościoły wschodnie wspominają go wraz z Dawidem i Jakubem, w dni po Bożym Narodzeniu. Jego osoba, związana z dzieciństwem Jezusa, przypomina nam o postawie słuchania, którą powinien posiadać każdy wierzący, zwłaszcza w chwilach, w których zdają się przeważać trudności. Fragment Ewangelii św. Mateusza przedstawia, jak Józef włączony w tajemnicę narodzin Jezusa. Ewangelista zdaje się chcieć podkreślić nieprawidłowość narodzin Jezusa. Mówi o Józefie i podwójnie poważnym dramacie, którego doświadcza. Jako zdradzony mąż musiałby przeprowadzić oficjalny rozwód (Maria uważana byłaby za cudzołożnicę, przez co zostałaby odrzucona i zepchnięta na margines przez swoich bliskich i wszystkich mieszkańców wioski). Oczywiście Maria również myślała o tych rzeczach, gdy usłyszała zapowiedź anioła. A jednak była posłuszna. Józef postanowił oddalić swoją młodą żonę (narzeczoną), ale w tajemnicy. Istnieje jednak prawda Boga, którą anioł objawia Józefowi. Józef go słucha i rozumie, co dzieje się wokół niego i w nim. W ten sposób staje się uczniem Ewangelii. A anioł mówił dalej: «nadasz mu imię Jezus». Józef musi rozpoznać i powiedzieć, kim jest ten syn. Dlatego staje się obrazem wierzącego, który umie słuchać i zabrać do siebie Jezusa. Jeśli będziemy słuchać Ewangelii, my także będziemy mogli zabrać do siebie Jezusa jako przyjaciela naszych dni, całego naszego życia.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.