MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

III Niedziela Wielkiego Postu

Pierwsze czytanie

Wyjścia 3,1-8.13-15

Gdy Mojżesz pasał owce swego teścia, Jetry, kapłana Madianitów, zaprowadził [pewnego razu] owce w głąb pustyni i przyszedł do góry Bożej Horeb. Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. [Mojżesz] widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: «Podejdę, żeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala?» Gdy zaś Pan ujrzał, że [Mojżesz] podchodził, żeby się przyjrzeć, zawołał <Bóg do> niego ze środka krzewu: «Mojżeszu, Mojżeszu!» On zaś odpowiedział: «Oto jestem». Rzekł mu [Bóg]: «Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą». Powiedział jeszcze Pan: «Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba». Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na Boga.
Pan mówił: «Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie i nasłuchałem się narzekań jego na ciemięzców, znam więc jego uciemiężenie. Zstąpiłem, aby go wyrwać z ręki Egiptu i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi żyznej i przestronnej, do ziemi, która opływa w mleko i miód, na miejsce Kananejczyka, Chetyty, Amoryty, Peryzzyty, Chiwwity i Jebusyty. Mojżesz zaś rzekł Bogu: «Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?» Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was». Mówił dalej Bóg do Mojżesza: «Tak powiesz Izraelitom: "JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia.

Psalm responsoryjny

Psalm 103

Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.

Błogosław, duszo moja, Pana
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

On odpuszcza wszystkie twoje winy
leczy wszystkie choroby,
On twoje życie ratuje od zguby
i obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

Dzieła Pana są sprawiedliwe,
wszystkich uciśnionych ma w swojej opiece.
Drogi swoje objawił Mojżeszowi,
swoje dzieła synom Izraela.

Miłosierny jest Pan i łaskawy,
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią,
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli.
 
 

Drugie czytanie

1 List do Koryntian 10,1-6.10-12

Nie chciałbym, bracia, żebyście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy, co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze i wszyscy byli ochrzczeni w [imię] Mojżesza, w obłoku i w morzu; wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała - to był Chrystus. Lecz w większości z nich nie upodobał sobie Bóg; polegli bowiem na pustyni. Stało się zaś to wszystko, by mogło posłużyć za przykład dla nas, abyśmy nie pożądali złego, tak jak oni pożądali. Nie szemrajcie, jak niektórzy z nich szemrali i zostali wytraceni przez dokonującego zagłady. A wszystko to przydarzyło się im jako zapowiedź rzeczy przyszłych, spisane zaś zostało ku pouczeniu nas, których dosięga kres czasów. Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł.

Czytanie Ewangelii

Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.

Łukasza 13,1-9

W tym samym czasie przyszli niektórzy i donieśli Mu o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. Jezus im odpowiedział: «Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, że to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jerozolimy? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie».

I opowiedział im następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: "Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję. Wytnij je: po co jeszcze ziemię wyjaławia?" Lecz on mu odpowiedział: "Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopię je i obłożę nawozem; może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz je wyciąć"».

 

Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.

Homilia

„Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego... nasłuchałem się narzekań jego... Zstąpiłem, aby go wyrwać z rąk Egiptu”. Sam Bóg zstępuje z nieba, by uwolnić swój lud. Wzywa Mojżesza, by ogłosić mu swoją decyzję i zaangażować go w zadanie wyzwolenia. To inicjatywa wypływająca bezpośrednio od Boga, który mimo wszystko posługuje się dziełem Mojżesza. Spotkanie ma miejsce, podczas gdy Mojżesz znajduje się u zboczu góry Synaj. Bóg mówi z krzewu, który płonie, nie spalając się.
Słowo usłyszane przez Mojżesza rozbrzmiewa także dziś, podczas gdy świat jest pochłonięty wojnami i niesprawiedliwością. Pan widzi cierpienia ludów, słucha płaczu dzieci, lamentu osób starszych, krzyku kobiet. Słowo wraca, a chrześcijanie są wzywani, by go wysłuchać, jak ma to miejsce na górze Synaj, kiedy Pan mówi do Mojżesza: „Zdejmij sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą”. A Mojżesz – niechaj będzie wzorem dla nas wszystkich – nie tylko zdejmuje sandały, ale zasłania także twarz: nie można przebywać w obecności Boga, depcząc Jego Słowo. Mojżesz, świadom swojej małości, przedstawia Panu swoją pierwszą wątpliwość: „Kimże jestem, bym miał iść do faraona i wyprowadzić Izraelitów?”. Wydają się to mądre słowa, w rzeczywistości zaś przypominają odrzucenie. Pan zapewnia: „Ja będę z tobą”. W tym wyrażeniu jest samo imię Boga, jak Jezus zamanifestuje w pełni jako Emmanuel, „Bóg z nami”. Pan prosi nas, byśmy nie zaprzestawali tworzenia braterstwa w tym świecie uciskanym przez zło. Wybiera On posłużenie się nami, by wypełnić Jego dzieło ocalenia. Wspominając dwa dramatyczne wydarzenia, rzeź popełnioną przez Poncjusza Piłata, kosztującą życie wielu osób, i zawalenie się wieży w Siloa, Jezus prosi wierzących, by wrócili do Pana i wypełniali Jego wolę, by ocalić ludzi od przemocy zła. Przypowieść o drzewie figowym pokazuje zaś, jak pilnie potrzebujemy wstawiennictwa u Pana, aby okazał cierpliwość ludziom i uwolnił świat od zła. Dialog między panem a ogrodnikiem wydaje się naśladować ten pomiędzy Abrahamem i Panem w celu ocalenia miasta. Modlitwa powoduje wycofanie Boga ze swoich decyzji. To sens naszej modlitwy w tym czasie Wielkiego Postu i wojny. Modlitwa wznoszona z wiarą i nieustępliwością dociera do nieba, świadoma, że – jak śpiewa Psalm 102 – „Miłosierny Pan i łagodny, nieskory do gniewu i bogaty w łaskę” (Ps 102/103,8).