Modlitwa o pokój w Bazylice Najświętszej Marii Panny na Zatybrzu. Czytaj więcej
Modlitwa o pokój w Bazylice Najświętszej Marii Panny na Zatybrzu.
Czytanie Slowa Bozego
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
To jest Ewangelia biednych,
wyzwolenie dla więźniów,
wzrok dla niewidomych, wolność
dla prześladowanych.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Mateusza 5,38-42
Słyszeliście, że powiedziano: Oko za oko i ząb za ząb! A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące! Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Syn człowieczy przyszedł służyć,
kto chce być wielki, niech służy innym.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Zestawiając przeciwieństwa, Jezus wykorzystuje fragment Starego Testamentu, który opisuje tzw. prawo odwetu: „Słyszeliście, że powiedziano: oko za oko i ząb za ząb”. Za pomocą tego kodeksu chciano w jakiś sposób ograniczyć ducha zemsty. Jezus poprzez swoje nauczanie pragnie pokonać źródło zła, jakim jest przemoc. Złem nie można zarządzać, należy je wykorzenić - mówi Jezus. A jedynym sposobem na pokonanie go jest nadmiar miłości. Zła nie można pokonać innym złem, nawet uregulowanym, lecz jedynie jeszcze hojniejszym dobrem. Jezus w istocie tymi stwierdzeniami wywraca do góry nogami mentalność swoich czasów - wciąż powszechną także dzisiaj - i prosi ucznia nie tylko, aby wyzbył się używania zemsty w swoim postępowaniu, ale wręcz nadstawił drugi policzek. Jezus proponuje ludziom nowy sposób życia, który koncentruje się całkowicie na miłości. Kto pozwala się prowadzić miłości, pokonuje zło nadmiarem dobra. Jeśli się kocha, oddaje także swój płaszcz tym, którzy o niego proszą, i jest się gotowym pokonać nawet dwa razy więcej kilometrów z tymi, którzy proszą o towarzystwo, i nie odwraca się plecami od tych, którzy proszą o pomoc. Dzięki miłości zło zostaje pokonane w chwili jego narodzin i otwarta zostaje droga do godnego życia.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
