Onze reis door Zuid-Italië begint met een doopviering in het heiligdom Montevergine, de oude abdij in de bergen bij Avellino. Jaarlijks gaan hier ongeveer anderhalf miljoen pelgrims naartoe om de plaats van de wonderbaarlijke Mariaverschijning te bezoeken.
Wij zijn gekomen voor een bijzondere gebeurtenis: de doop van Jabra (Gabriel), de jongste van de vijf kinderen van Yussef en May Jabour.
Jabra is zeven jaar oud, net zo oud als de oorlog in Syrië. Kort na zijn geboorte moest het gezin hun mooie huis in Idlib verlaten. De banketbakkerij, die hun een comfortabel leven gaf, moest sluiten. Ze vluchtten. Tijdens hun lange ballingschap moesten ze zich steeds weer verplaatsen. Er was geen mogelijkheid om de kleine te dopen.
Maar nu is hun leven veranderd dankzij de gastvrijheid van de benedictijnse monniken van het heiligdom. Enkele maanden na hun aankomst in Italië met de humanitaire corridors (in maart 2018) is zijn vader begonnen met een baan. Zijn oudste zussen gaan naar de universiteit. En eindelijk is nu ook de dag van de doop van Jabra aangebroken.
Het is groot feest in het heiligdom: bij de gemeenschap van de monniken hebben zich nieuwe vrienden uit Mercogliano gevoegd, wij zijn uit Rome gekomen en zelfs enkele familieleden uit Zweden zijn er bij. Jabra is de kleine ster van de dag. Iedereen vecht om een foto van de grote taart met daarop de vredesduif.
De oorlog is nog niet afgelopen in Idlib, waar dezer dagen nog altijd een verschrikkelijke strijd wordt. Maar het is nu ver weg voor de familie Jabour. Alle aanwezigen zijn ontroerd wanneer de abt, vader Riccardo Luca Guariglia, vreugdevol vaststelt dat deze doop de overwinning van het licht op het duister van het kwade vertegenwoordigt.
Maar er zijn meer mooie verrassingen in het Zuiden. In Salerno ontmoeten we twee gezinnen. Het eerste gezin, in het gehucht san Mango Piemontese, is afgelopen mei aangekomen en werd ontvangen door een groep van organisaties die bijna het hele land vertegenwoordigen. De grote familie van Zaidan is ongeveer een jaar geleden aangekomen. Ze zijn net verhuisd naar hun eigen huis en zjin helemaal zelfstandig geworden.
Tot slot verwelkomt Meta di Sorrento ons niet alleen met een prachtig zeegezicht, maar ook met de hartelijkheid van don Francesco Guadagnolo en zijn parochiegemeenschap. In het huis dat ze het gezin Khouri hebben aangeboden staat de deur altijd open. Het is komen en gaan van bezoekers en er worden recepten uitgewisseld, precies zoals dat gaat in Zuid-Italië. En het accent van de kleine Limar, duidelijk uit Campanië, vertelt veel beter dan allerlei toespraken het verhaal dat Italië in staat is om aantrekkelijk te zijn en te integreren.
VOORGAANDE HALTEPLAATSEN:
REIS DOOR HET ITALIE DAT VERWELKOMT/1: PIEMONTE EN LOMBARDIJE
REIS DOOR HET ITALIE DAT VERWELKOMT/2: VENETO EN FRIULI
