Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Gij zijt een uitverkoren stam,
een koninklijk priestervolk, een heilige natie,
een volk door God verworven
om zijn grote daden te verkondigen.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Lucas 9,1-6
Hij riep de twaalf bij elkaar en gaf hun kracht en gezag over alle demonen, en ter genezing van ziekten. En Hij zond hen uit om het koninkrijk van God te verkondigen en zieken gezond te maken. Hij zei tegen hen: ‘Neem niets mee voor onderweg, geen stok, geen reistas, geen brood, geen geld en geen extra kleren. Als je bij iemand onderdak krijgt, blijf dan daar tot je verder reist. Kom je in een stad waar de mensen je niet ontvangen, ga er dan weg en schud het stof van je voeten, als een getuigenis tegen hen.' Toen gingen ze op weg; ze trokken van dorp naar dorp en overal verkondigden ze de goede boodschap en genazen ze de zieken.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Jullie zullen heilig zijn,
want Ik ben heilig, zegt de Heer.
Alleluia, alleluia, alleluia !
De twaalf zijn niet gezonden om een nieuwe leer te onderwijzen, maar om een nieuw koninkrijk te vestigen, om de mensen te bevrijden van de slavernij van zonde en dood. Jezus geeft hun macht over "alle" demonen. Ja, alle slavernij moet worden uitgedreven. De verkondiging van het evangelie van het koninkrijk begint met daden, met duidelijke gebeurtenissen van bevrijding, met duidelijke tekenen van een nieuwe tijd, een tijd van barmhartigheid, van liefde, van gerechtigheid en van vrede. Het christelijk geloof is geen ideologie die tegen anderen wordt opgezet, het is geen gedachte voor een bepaalde categorie mensen of voor een paar ascetische helden. Het geloof transformeert: het verandert het hart van degenen die ervoor kiezen om gehoor te geven aan de oproep van Jezus. Uit een nieuw hart wordt een nieuwe geschiedenis geboren. Het christelijk geloof sluit ons niet op in gierig individualisme. Integendeel, het wil de geschiedenis veranderen om het koninkrijk van liefde dat Jezus kwam instellen dichterbij te brengen. De twaalf, zo merkt Lucas op, "gingen op weg; ze trokken van dorp naar dorp". Iedere gelovige is geroepen om deel uit te maken van de volgelingen van Jezus om hetzelfde evangelie uit te dragen. Deze zending vereist dat ze zich ontdoen van zichzelf en hun eigen geldingsdrang. Al vanaf deze bladzijde kan je de urgentie vaststellen die de leerlingen ertoe drijft om van huis tot huis, van dorp tot dorp, van stad tot stad te gaan: niemand verstoken laten van het evangelie.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
