Memorial of Saint Sergii Radonezhsky a monk who founded the Lavra (monastery) of the Most Holy Trinity near Moscow. Remembrance of the evangelical pastor Paul Schneider who died in the Nazi concentration camp of Buchenwald in 1939. Lees meer
Memorial of Saint Sergii Radonezhsky a monk who founded the Lavra (monastery) of the Most Holy Trinity near Moscow. Remembrance of the evangelical pastor Paul Schneider who died in the Nazi concentration camp of Buchenwald in 1939.
Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
Whoever lives and believes in me
will never die.
Alleluia, alleluia, alleluia
Micah 2,1-5
Disaster for those who plot evil, who lie in bed planning mischief! No sooner is it dawn than they do it, since they have the power to do so. Seizing the fields that they covet, they take over houses as well, owner and house they seize alike, the man himself as well as his inheritance. So Yahweh says this: Look, I am now plotting a disaster for this breed from which you will not extricate your necks; you will not hold your heads up then, for the times will be disastrous indeed. That day they will make a satire on you, they will strike up a dirge and say, 'We have been stripped of everything; my people's land has been divided up, no one else can restore it to them, our fields have been awarded to our despoiler.' Because of this, you will have no one to measure out a share in Yahweh's community.
Alleluia, alleluia, alleluia
If you believe, you will see the glory of God,
thus says the Lord.
Alleluia, alleluia, alleluia
Micah lives in Jerusalem, a city that is not so different from the Samaria described by Amos. He not only presents an accusation of tyranny and oppression, but he acutely reveals the perversion which seizes those who become slaves of the power they exercise. They devise evil even at night; all of their time is occupied by the evil one. The prophet warns his readers not to be tricked by the desire to possess, because everything ends and falls into ruin. Even in our time, the love of money continues to create disparities and injustice and leaves the poor outside the door, as happened to the poor man Lazarus. The world has never been as materially wealthy as it is today, and yet the poor have never been as numerous. For God this is an unbearable injustice. The cry of the poor reaches God's hear and moves him. The prophetic Word comes to denounce the scandal of this disparity. Today the gap between the rich and the poor does not stop broadening: it is an inequality that is at the origin of conflicts and wars that continue to stain with blood the earth. The beginning of this passage is emblematic. It starts with "alas!" an expression that communicates both a threat and regret for those who do evil, urging them to recognize what they are doing before it is too late. Evil will indeed turn against the violent: those who devise evil day and night are fooling themselves if they think they will go unpunished. The Bible wisdom warns that injustice is always an offense against God, who is Father of all.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
