Czytanie Slowa Bozego
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
To jest Ewangelia biednych,
wyzwolenie dla więźniów,
wzrok dla niewidomych, wolność
dla prześladowanych.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Izajasza 29,17-24
Czyż nie w krótkim już czasie
Liban zamieni się w ogród,
a ogród za bór zostanie uznany?
W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi,
a oczy niewidomych, wolne od mroku
i od ciemności, będą widzieć.
Pokorni wzmogą swą radość w Panu,
i najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela,
bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie,
i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią:
którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu,
którzy w bramie stawiają sidła na sędziów
i odprawiają sprawiedliwego z niczym.
Dlatego tak mówi Pan, Bóg domu Jakuba,
który odkupił Abrahama:
«Odtąd Jakub nie będzie się rumienił
ani oblicze jego już nie przyblednie,
bo gdy ujrzy <swe dzieci>, dzieło mych rąk, wśród siebie,
ogłosi imię moje jako święte.
Wtedy czcić będą Świętego Jakubowego
i z bojaźnią szanować Boga Izraela».
Duchem zbłąkani poznają mądrość,
a szemrzący zdobędą pouczenie.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Syn człowieczy przyszedł służyć,
kto chce być wielki, niech służy innym
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Słowa te zamykają rozdział poświęcony Jerozolimie, której karę ogłoszono z powodu duchowej ślepoty. Ale prorok zapowiada wielkie dzieło przemiany ludzkości. Nie będziemy musieli długo czekać, mówi: „w krótkim już czasie” Pan zainterweniuje. A interwencja Pana jest radykalna i skuteczna: „Liban zamieni się w ogród, a ogród za bór zostanie uznany”. W tym fragmencie proroka istnieje ścisły związek między przemianą stworzenia w ogród - prorok mówi o Libanie i Karmelu - a zachowaniem ludzi. Istnieje bezpośredni związek między wiernością ludzi Panu a ich zdolnością do życia na ziemi bez naruszania jej, bez wykorzystywania jej dla stronniczych interesów. Niewątpliwie ważne jest, aby być czujnym, sercem słuchać Słowa Bożego i wprowadzać je w życie. Kiedy ludzie nie są już głusi na Pana, mogą otworzyć oczy i żyć pogodnym i spokojnym życiem zarówno w relacjach międzyludzkich, jak i w tych ze stworzeniem. Prorok opisuje lud Boży jako lud pokorny, który zawierza się mocy swego Pana i znajduje się obok ludzi ubogich, którzy zaczynają się radować, ponieważ odczuwają bliskość Świętego Izraela. Według proroka istnieje nowe przymierze między ludźmi wierzącymi a ludźmi ubogimi: łączą się w Bożym nowym świecie, gdzie tyran i arogant zostają obaleni, a ci, którzy spiskują w nieprawości i zastawiają pułapki, zostają pokonani.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
