MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Modlitwa ze świętymi
Słowo boże każdego dnia
Libretto DEL GIORNO
Modlitwa ze świętymi
Sroda, 18 Maj


Czytanie Slowa Bozego

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Jesteście wybranym plemieniem,
królewskim kapłaństwem, narodem świętym,
ludem wybranym przez Boga,
by ogłaszać dzieła Jego potęgi.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Dzieje Apostolskie 15,1-6

Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: «Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni».
Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do Apostołów i starszych. Wysłani przez Kościół szli przez Fenicję i Samarię, sprawiając wielką radość braciom opowiadaniem o nawróceniu pogan.
Kiedy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez Kościół, Apostołów i starszych. Opowiedzieli też, jak wielkich rzeczy Bóg przez nich dokonał. Lecz niektórzy nawróceni ze stronnictwa faryzeuszów oświadczyli: «Trzeba ich obrzezać i zobowiązać do przestrzegania Prawa Mojżeszowego». Zebrali się więc Apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Świętymi bądźcie,
jak Ja jestem święty, mówi Pan.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Paweł i Barnaba, którzy stworzyli wspólnoty składające się głównie z pogan, nie uważali za konieczne wymagać obrzezania od tych, którzy przyłączyli się do wiary chrześcijańskiej. Jednak ta praktyka radykalnie zakwestionowała związek z judaizmem, który uważał obrzezanie i przestrzeganie praktyk żydowskich za warunek zbawienia. Paweł i Barnaba wierzyli natomiast, że wystarczy sama wiara w Jezusa i Ewangelię. Wyczuwalne było ryzyko rozłamu między dwiema perspektywami. Konieczne stało się zorganizowanie zgromadzenia wszystkich przywódców wspólnot, które miało się odbyć w Jerozolimie w obecności apostołów. To pierwsze spotkanie uważane jest za pierwszy Sobór w historii Kościoła. Siła tego zgromadzenia nie leży na płaszczyźnie prawnej. Jest raczej wyrazem sposobu bycia i życia Kościoła, to znaczy spotkania się jako zgromadzenie braci i sióstr w uporządkowany sposób, a więc w imieniu Pana i w obecności apostołów, aby pomyśleć i omówić wspólne tematy. To pierwsze spotkanie pozostaje więc przykładem dla życia wspólnot chrześcijańskich wszystkich czasów. Jest to droga synodalności, którą Papież Franciszek ponownie zaproponował Kościołowi. To właśnie w tej perspektywie komunii można pokonać bohaterów jednostek, którzy pozostawieni samym sobie, odłączają się i dzielą. Trudności, które nieuchronnie pojawiają się podczas drodze, można rozwiązać tylko w braterskiej atmosferze: jest to jedyna droga budowania jedności Ciała Chrystusa, którym jest Kościół.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.