MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Słowo boże każdego dnia

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny Czytaj więcej

Libretto DEL GIORNO
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Sroda, 8 Grudzień

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny


Pierwsze czytanie

Rodzaju 3,9-15.20

Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: «Gdzie jesteś?» On odpowiedział: «Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się». Rzekł Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?» Mężczyzna odpowiedział: «Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem». Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: «Dlaczego to uczyniłaś?» Niewiasta odpowiedziała: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam». Wtedy Pan Bóg rzekł do węża:
«Ponieważ to uczyniłeś,
bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych;
na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia.
Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę,
pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej:
ono zmiażdży ci głowę,
a ty zmiażdżysz mu piętę».
Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących.

Psalm responsoryjny

Psalm 98

Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie, i grajcie.
 
 

Drugie czytanie

List do Efezjan 1,3-6.11-12

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa,
On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym
na wyżynach niebieskich - w Chrystusie.
W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata,
abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.
Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa,
według postanowienia swej woli,
ku chwale majestatu swej łaski,
którą obdarzył nas w Umiłowanym.
W Nim dostąpiliśmy udziału my również,
z góry przeznaczeni zamiarem Tego,
który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli,
po to, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu -
my, którzyśmy już przedtem nadzieję złożyli w Chrystusie.

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Duch Pana jest nad Tobą,
Dziecię, które zrodzisz, będzie nazwane świętym.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Łukasza 1,26-38

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, ».
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Oto my, Panie, Twoi słudzy,
Niech się nam stanie według Twego Słowa.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

Ta strona Księgi Rodzaju poprzez historię Adama i Ewy wprowadza nas w święto Matki Bożej Niepokalanej, to znaczy poczętej bez grzechu pierwotnego, bez tej skłonności, która popycha każdego mężczyznę i każdą kobietę do zła. Znamienne jest, że sprowadza nas z powrotem do grzechu pierworodnego, to znaczy do źródła zła, także zła tego czasu. Jest to grzech pychy prometejskiej: „Będziecie jak Bóg”. Nawet dzisiaj zło nadal popycha mężczyzn i kobiety do wywyższania się, do pozostawiania miejsca na dumę, do myślenia o sobie. I wtedy między ludźmi rodzą się podziały, niesprawiedliwość, nienawiść, zniszczenia, konflikty, wojny. Kusiciel wciąż wkrada się w najgłębsze zakamarki ludzkich serc: więzy się rozpadają, a podziały się mnożą.
Oto Maryja i Jej tajemnica, którą dzisiaj kontemplujemy, „niepokalana”, już w poczęciu. Została zachowana od pierwotnej winy, od instynktu miłości do samej siebie, który rani każdego człowieka od urodzenia. Wraz z Maryją przerywa się ten tragiczny łańcuch, który prowadzi mężczyzn i kobiety do przemocy i śmierci. Poczęta bez tej grzechu pierwotnego, Maryja rozpoczyna nową kartę w dziejach ludzkości: przyjaźń z Bogiem, jeszcze piękniejszą niż ta, którą żyli jej przodkowie. Kontemplując Maryję bez grzechu poczętą, dzięki łasce, a nie przez zasługi, możemy uczestniczyć wraz z Nią w Jej własnej tajemnicy. Nie mogła być splamiona grzechem pierworodnym, powtarzają często święci Ojcowie, ta, która miała przyjąć Syna Bożego w swoim łonie. Miłość Syna chroniła matkę.
Ta tajemnica Maryi chronionej od zła, którą dziś kontemplujemy, nie jest obca tajemnicy samego Kościoła, wspólnoty wierzących. Dziś kończy się rok jubileuszowy, który papież Franciszek chciał poświęcić Józefowi, mężowi Maryi. Dziś każdemu z nas zostaje powierzona tajemnica Jej życia, zachowanego od zła. Kościół, nawet jeśli jego członkowie są grzesznikami, jest powołany, podobnie jak Maryja, do słuchania głosu anioła i wypowiadania jej “tak”. Tak było w przypadku Józefa, który usłyszał słowa anioła: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć ze sobą Maryi, twej Oblubienicy”. “Tak” Józefa musi iść w ślad za “tak” Maryi, aby Boży plan miłości znalazł swoje spełnienie.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.