MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Wigilia Dnia Pańskiego
Słowo boże każdego dnia

Wigilia Dnia Pańskiego

Wspomnienie św. Jana Damasceńskiego, Ojca Kościoła i zakonnika, który żył w Damaszku w VIII w. Rozdał swoje dobra i zamieszkał w Klasztorze Mar Saba. Modlitwa za chrześcijan w Syrii. Czytaj więcej

Libretto DEL GIORNO
Wigilia Dnia Pańskiego
Sobota, 4 Grudzień

Wspomnienie św. Jana Damasceńskiego, Ojca Kościoła i zakonnika, który żył w Damaszku w VIII w. Rozdał swoje dobra i zamieszkał w Klasztorze Mar Saba. Modlitwa za chrześcijan w Syrii.


Czytanie Slowa Bozego

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Każdy, kto żyje i wierzy we mnie,
nie umrze na wieki.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Izajasza 30,19-21.23-26

Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło okaże ci On łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci. Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: «To jest droga, idźcie nią!», gdybyś zboczył na prawo lub na lewo. On użyczy deszczu na twoje zboże, którym obsiejesz rolę, a chleb z urodzajów gleby będzie soczysty i pożywny. Twoja trzoda będzie się pasła w owym czasie na rozległych łąkach. Woły i osły obrabiające rolę żreć będą paszę dobrze przyprawioną, która została przewiana opałką i siedlaczką. Przyjdzie do tego, iż po wszystkich wysokich górach i po wszystkich wzniesionych pagórkach znajdą się strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi, gdy upadną warownie. Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne, a światło słońca stanie się siedmiokrotne, jakby światło siedmiu dni - w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce po razach.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą,
mówi Pan.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Prorok chce zapewnić mieszkańców Jerozolimy, że czas żałoby wkrótce się skończy. Jeśli pomyślimy o czasie pandemii, która tak dramatycznie wpłynęła na cały świat, możemy pojąć siłę słów Izajasza. A oczekiwanie nadejścia Świąt Bożego Narodzenia potwierdza nam moc przeczytanych słów. Prorok zdaje się sugerować, że nadejście pomocy Bożej i Jego dzieło zbawienia zależy także od modlitwy ludu: „Rychło okaże ci On łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci”. Pan nie jest głuchy na modlitwy swego ludu. Zawsze był uważny na jego wołanie, odkąd Izraelici byli niewolnikami w Egipcie. „Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: «To jest droga, idźcie nią!», [na wypadek gdybyś kiedykolwiek] zboczył na prawo lub na lewo”. Nieustanne słuchanie Słowa Bożego jest dla wierzących gwarancją kroczenia przez historię ludzkości mądrą drogą, która prowadzi do nowej płodności kraju: deszcz pada we właściwym czasie, tak że pszenica rośnie bujnie, a bydło się pasie spokojnie „na rozległych łąkach”. Nieodzownym warunkiem, aby tak się stało, jest otwarcie serca na słuchanie Słowa Bożego. Zakończenie fragmentu, poprzez apokaliptyczny obraz wschodu słońca i księżyca, wskazuje na trud ludu Bożego, żyjącego we wnętrzu ludzkiej historia. Każda strona tej historii przeżywa koniec świata i początek nowego. I właśnie w momencie tego przejścia wierzący są wezwani do słuchania głosu Pana i identyfikowania dla siebie i dla innych „drogi, którą należy iść”. Pan, który zna trudy naszego życia, lęki i zakłopotanie w obliczu zła i przemocy, wkracza w dzieje ludzkości i jak Dobry Samarytanin: jest poruszony tym zranionym światem i pomaga mu go uleczyć. A także prosi nas, byśmy mu towarzyszyli w tym dziele miłosierdzia.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.