MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Modlitwa z Maryją
Słowo boże każdego dnia
Libretto DEL GIORNO
Modlitwa z Maryją
Wtorek, 15 Czerwiec


Czytanie Slowa Bozego

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Duch Pana jest nad Tobą,
Dziecię, które zrodzisz, będzie nazwane świętym.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Mateusza 5,43-48

Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Oto my, Panie, Twoi słudzy,
Niech się nam stanie według Twego Słowa.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Jezus, przypominając powiedzenie zaczerpnięte z Księgi Kapłańskiej (19, 18): „Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził”, proponuje swoją Ewangelię, która je obala: „A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują”. Przykazanie miłości do wrogów jest istotą przesłania Ewangelii. Często cytowane we wczesnych tekstach chrześcijańskich, było przedstawiane jako nowy i specyficzny fakt chrześcijaństwa, który bardzo dziwił pogan. Był to jeden z centralnych wymiarów głoszenia misyjnego. Tylko w Ewangelii pojawia się temat „miłości” do wrogów, którzy są nimi naprawdę. To właśnie miłość do wrogów w ich niegodziwości. Nie chodzi o to, żeby kochać także ich - ale właśnie ich. A przyczyna tej miłości leży w samym postępowaniu Boga: przykazanie miłości wobec nieprzyjaciół nie wynika z domniemanej harmonii stworzenia, ale z bezpośredniego objawienia Boga, samego Jego istoty. Dlatego miłość jest pierwszym z przykazań. Właśnie dlatego, że „Bóg jest miłością” dla każdego. Jest ona zatem sercem życia ucznia i Kościoła, jego prawdziwą mądrością. I wyraźnie sprzeciwia się koncepcji ludzkiej mądrości, która przewiduje uczucia nienawiści i zemsty, uważane za rozsądne. Jezus wprowadził to w życie, modląc się na krzyżu za swoich oprawców. Wielu męczenników, poczynając od Szczepana, żyło tym samym duchem. Oczywiście taka miłość nie pochodzi od ludzi, a tym bardziej nie wypływa w sposób naturalny z naszych serc: pochodzi z góry, od Boga, który sprawia, że słońce wschodzi dla sprawiedliwych i niesprawiedliwych, bez różnic. I daje wszystkim swoją darmową miłość. Uczniowie są wezwani do życia w tym horyzoncie miłości, która pochodzi z nieba i przemienia ziemię. Istnieje to „coś ponad” w Ewangelii, które jest nie do powstrzymania: „Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie?”. Jeśli przyjmujemy Jego miłość, jesteśmy na drodze do doskonałości samego Boga. W czasach, gdy dominuje logika sprzeciwu i poszukiwanie wroga, wyzwalające jest wezwanie do miłości nieprzyjaciół. Tylko w ten sposób miłość może naprawdę zwyciężyć.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.